Spesiell, usannsynleg og til tider vilkårleg tolking av endetida

Denne boka står i forlenginga av boka «Jesus kommer snart», som Ivar Haugsbakk skreiv i 2020. Her er nok ein del nytt stoff i forhold til den første boka, men tematikken er i stor grad den same, slik at det i stor grad opplevast som repetisjon.

Det er på nytt eit imponerande arbeid Haugsbakk har lagt ned i å skriva ei så omfangsrik bok med så mykje bibelsk stoff og med ei så konsekvent gjennomarbeiding av det som har med endetida og det kristne håpet å gjera.

I periferien

Både omfang og tematikk tilseier at dette er ei bok primært for folk som er opptekne med den bibelske profetien om det dei siste tider. Haugsbakk sveiper så vidt at det er ein god del stoff som nok ligg i periferien eller på utsida av tema, etter «vanleg» tolking, til dømes det som står i GT om gudesøner og kjemper.

Før den store trengselen

Haugsbakk synest å ha eit overordna mål med begge bøkene, og det er å påvisa at vi må skilja mellom måten Gud arbeider med Israel og kyrkja på, og at kyrkja vert bortrykt før Antikrist og den store trengselen. Etter det tolkar han Skrifta i lys av det.

Dette gjennomfører han svært konsekvent, og etter mi vurdering på ein ytterleggåande måte. Svært mykje i NT, særleg i evangelia og Openberringsboka, vert med det ikkje aktuelt for kyrkja. Det er talt til eller om det jødiske folket og Israel.

Det er i alle hovudsak Paulus og breva som har ein bodskap til kyrkja, altså til heidningkristne. Svært mykje i evangelia vert med det tolka annleis enn det som er rådande oppfatning, ved at det berre gjeld jødane, til dømes misjonsbefalinga.

Det er eit viktig moment at Guds rike eller Himmelriket er det same som riket for Israel eller Davids falne hytte, og med det omhandlar eller er eit evangelium berre for jødane.

Til tider vilkårleg

Haugsbakk er svært overtydd om at hans tolking er rett, og at ho er innlysande om ein les Skrifta «uhilda», altså ikkje ut frå eit bestemt teologiske syn. For meg står det motsett, at Haugsbakks tolking er spesiell, usannsynleg og til tider vilkårleg.

Det er etter mitt skjønn han som trer eit teologisk system ned over tekstane. Dessutan plasserer han omtrent alle som står for noko anna i ein erstatningsteologisk posisjon.

Vi som reknar med at lovnadene til Israel står ved lag og reknar med eit framtidig tusenårsrike, men som samstundes trur at også kyrkja skal gjennom den store trengselen, vi har ingen plass i framstillinga. Med det grenser delar av framstillinga til å vera karikert.

Konsekvent gjennomført

Sjølv om Haugsbakk skil konsekvent mellom Guds handlemåte med jødane og kyrkja, er han svært tydeleg når det gjeld frelsesforståinga, både sjølve forsoningsverket og tru. Jesus og trua på han er einaste vegen til frelse.

Den som vil ha ei innføring i ei konsekvent gjennomført dispensasjonalistisk tolking av endetida, der skiljet mellom Israel og kyrkja er drege heilt ut, med vekt på at kyrkja vert bortrykt før den store trengsla og at tusenårsriket er riket for Israel, har i Haugsbakk sine bøker eige gullgruve.

Rett nok trur eg langt frå alle som har eit dispensjonalistisk syn og reknar med at kyrkja skal rykkjast bort før den store trengselen, følgjer Haugsbakk fullt ut.

Kristne som står for eit anna teologisk syn når det gjeld endetida, vil nok ikkje verta overtydde av Haugsbakks tolking og argumentasjon.