Debatt
KYRKJEKAMP: Det er rett at Dnk stod sentralt i kyrkjekampen, men alt som fanst av frivillige kristne organisasjonar og frikyrkjer av alle slag, slutta seg til og stod med i kampen. Det var ein felleskyrkjeleg ånds- og kyrkjekamp, skriv Johannes Kleppa.
Bjørn Olav Hammerstad
Å kjempa der kampen står
Det er gamal visdom at skal ein vinna ein krig, må ein kjempa der kampen står. Slik er det også i åndskampen.
Det er mange kampavsnitt å kjempa på, men ein lurer seg sjølv om ein trekkjer seg unna der kampen er hardast, og prioriterer område kampen er mindre hard og der fleire vil delta. Dette var eit viktig moment for Martin Luther og det var som eit mantra for Dagens etter kvart legendarisk redaktør Arthur Berg. Sviktar ein der angrepa mot kristentrua for tida er sterkast, sviktar ein i realitet heile kampen for kristentrua.
Sidan det er mange område der det står kamp om kristen tru og tenking og med det er mange kampområde, vil det heilt sikkert oppstå usemje om kor innsatsen mest må setjast inn. Ofte vil den usemja ha sin grunn i ulikt bibelsyn og ulik teologisk grunnhalding. Det ser vi i dagens situasjon svært tydeleg i spørsmålet om kjønn, seksualitet og samliv, jf. reaksjonane frå Den norske kyrkje sitt bibelkritiske og liberalteologiske leiarskap på felleserklæringa om kjønn og samliv.
