Abort – er det eit gode?

Ja, vil abortlova som vart vedteken i 1978, tena det norske folk til det gode på sikt?

No har eg aldri tenkt at våre folkevalde på Tinget har planar om å innføre lover som skal verta til skade for oss. Og det trur eg heller ikkje veljarane vil.

Eg trur ingen tenkjer slik framføre storting og/eller kommuneval: «No må vi få inn folk som øydelegg samfunnet vårt!»

Nei, ulike sider å sjå ting på for å nå dei gode måla, er nok det som ligg til grunn for dei ulike syn.

Men er det slik at det som då får fleirtal i folket, blir godt – for folket?

Nei, det er ikkje sjølvsagt.

Sjå berre i abortsaka. Ei sak som så definitivt har fleirtal i folket, og blant våre folkevalde. Og abortlova er «trygg», vert det sagt. Og det er så godt, så.

Tenk det. Der er vi. Eit fleirtal av dei vi har vald inn på Tinget, tenkjer at å ta livet av bitte små foster er rett, «trygt» og «godt» og må vera slik!

Lat det søkkja inn! Det er altså ikkje berre nokre få. Nei, det er eit fleirtal som er der! Ja, jamvel norske bispar har, utruleg nok, sagt at eit samfunn som «tillater abort, er bedre enn et samfunn som ikke gjør det».

Og ei av dei har attpåtil laga ei bøn til han som gjev alle ting liv, om å gje kvinnene I USA rett til å få utført abort! Kanskje ikkje då så underleg at «abort er den ledende dødsårsaken I verden». Dette kunne vi lesa på nettet for kort tid sidan.

Men er det dermed greit? Det mennesket sår skal òg haustast. (Jf. Gal 6,7) Difor vert spørsmålet: Vil retten til sjølvbestemt abort vera eit gode for land og folk på sikt?

Eg er av dei som ikkje trur det. Vi høyrer no at vi som folk, blir eldre. Kvifor blir det slik? Jau, er det så underleg, når vi faktisk statistisk sett, drep tusenvis på tusenvis av små foster ved norske sjukehus?

Er det ikkje snart på tide at vi verkeleg stansar opp, og verkeleg tenkjer over om det er dette vi vil? Og om vi er villige til å betala prisen?

Eg veit ikkje kva du tenkjer. Men eg las på nettet, at «Abort er den ledende dødsårsaken i verden. For andre år på rad er abort den ledende dødsårsaken i verdensmålestokk».

Men så minnest eg at Erna Solberg gav i si regjeringstid uttrykk for at ho ynskte seg fleire born i kongeriket. Ja, men då må folk i Noreg få auga opp for at born faktisk er eit gode for landet. Og då må dei foster bergast, som i dag lever i livsfare i mamma sin mage!

Men i USA er noko i ferd med å skje, som må vera ei mektig oppmuntring og til mektig inspirasjon for abortmotstandarar i landet. Ja, ikkje berre der, men over heile verda. For dette som skal avgjerast i amerikansk Høgsterett, kan faktisk føra til at i fleire statar i dette veldige landet, kan abort verta forbode.

Avisa Dagen kommenterte for ei stund sidan dette, og avsluttar slik: «Selv om vi må ta på alvor de vanskelighetene som vil oppstå dersom Høyesterett gjennomfører det som nå er foreslått, er dette først og fremst en tid for å glede seg over de mange livene som nå kan bli spart.»

Så langt, det reint samfunnsmessige og menneskelege. Men kva med Guds auge og fosterdrap? Kong David ser seg attende då han sjølv vart eit foster: «Eg takkar deg for at eg er så underfullt laga. Underfulle er dine verk, det veit eg så godt. Knoklane mine var ikkje skjulte for deg då eg vart lagt i løynd og voven djupt i jorda» (Sal 139,14–15.) Og salmisten held fram i vers 16: «Augo dine såg meg då eg var eit foster. Alle dagar er skrivne opp i di bok, dei fekk si form før éin av dei var kommen.»

Ut ifrå dette er det klart, at kvar gong det vert gjort eit inngrep som fører til fosteravliving ved norske sjukehus; rammar det direkte Guds auga. Som det må gjerast rekneskap for, ein dag.

Den dagen kjem.