Debatt
Abort: I dag veit me betre
Kyrkjelydsrådet i Kristkyrkja på Stord er negativ til at grensa for sjølvbestemt abort skal utvidast til veke 18. Me meiner at det er å gå i heilt feil retning.
Gjeldande lov, som vart vedteken i 1978, byggjer på to usanne føresetnader:
Annonse
1) Fosteret er ein del av kvinna sin kropp, og 2) fosteret er ikkje eit menneske, men ein celleklump. Kva no det enn skulle bety.
I dag veit me betre, og mange visste betre også då. Fosteret er ikkje ein del av kvinna sin kropp. Det har sitt eige unike DNA, og kvinna er berre vertsskap for barnet dei første ni månadane av sitt liv.
Me meiner det er uhøyrt at ein vert skal ha rett til å ta livet av gjesten sin. Det er sjølvsagt også ekstremt inhumant, umoralsk og rett og slett ein historisk rettsskandale. Det nye lovforslaget gjer skandalen enno større.
Me har alltid meint at alle ufødde barn har same verdi som alle andre menneske, og bør av den grunn ha same rett til liv og framtid.
Sidan 1978 har samfunnet tenkt annleis. Eit menneske sin verdi har vore knytt til utviklingsgrad. Men ikkje konsekvent. For eit nyfødd barn har ikkje same utviklingsgrad som eit vakse menneske, men det har same rettsvern. Det skulle av den grunn ikkje vera noko godt argument å redusera fosteret sin verdi og rettsstatus ut frå utviklingsgrad. Det er ikkje konsistent tenking.
Mange kjempa ein hard kamp på 1970-talet for at kvinna skulle få rett til å avbryta svangerskapet, og for at barna deira skulle bli fråteken retten til liv. Det siste var ikkje uttalt, men ein konsekvens av det første. Dei som kjempa denne kampen hadde det til felles at ingen av dei hadde blitt abortert. Som ufødde hadde dei rett til liv.
Hadde lova vore innført tidlegare, hadde mange av dei ikkje sett dagslyset. Men ingen av dei vart fødde for å fjerna livsretten til andre. Desse menneska misforstod si historiske rolle. For me er alle skapte for å skapa nytt liv, for så å ta vare på det. Det gjeld også dei som sit i dagens regjering.
Heile ideen om at ei kvinne har rett til å bestemma over sin eigen kropp, og at ho kan gjera som ho vil med han, er heilt absurd. Ingen kan gå til helsevesenet for å fjerna ei hand eller ein fot. Ingen lege har plikt til å etterkoma eit slikt ønskje, og ei kvar kvinne vil med stor iver ta vare på kvar einaste kroppsdel ho har, og legen som utfører abort veit sjølvsagt godt at han ikkje fjernar ein del av kvinna sin kropp. Då ville han ikkje ha gjort det. Han veit at han fjernar ein heil kropp. Han veit han utfører eit drap.
Annonse
Sidan 1978 har det blitt teke livet av rundt rekna 600.000 foster i Noreg. På verdsbasis er talet så stort at me torer ikkje tenkja på det. Her snakkar me om 50 millionar barnedrap per år.
Som kristne trur me på Gud. Me trur at han overvaker denne uretten, og vil på eitt eller anna tidspunkt i historia stilla dei skuldige til ansvar. Det gjeld lovgjevar som har teke livsretten frå barna, mødrer som har nytta seg av retten, fedrar og andre som har oppmuntra eller tvunge kvinnene til å ta abort, kvinner og menn som har kjempa fram denne uretten gjennom tallause demonstrasjonstog og avisinnlegg, og for ikkje å snakka om dei som har utført inngrepa.
Gud, som sjølv har vore gjennom full fosterutvikling i Marias morsliv, identifiserer seg med alle foster, og er forutan å vera verdas dommar, dei ufødde sin advokat. Den som rører ved dei små, rører ved Gud, skapte i hans bilete som dei er, og han vil alltid vurdera eit samfunn etter korleis dei sterke handsamar dei svake. Det er i vår tid strengt tatt urovekkjande å tenkja på.
Det beste bidraget Noreg no kan gje til verdsfreden, er å freda barnet i mors liv. Det sa også Mor Teresa under Nobelføredraget sitt i 1979, der ho sa at «det største trugsmålet mot verdsfreden er abort», og ho grunngav utsegna med at «aborten er krigen».
Me treng alle dei små. Reproduksjonstalet i landet vårt er, som regjeringa også veit, så lite no at det norske folk er på veg ut av historia som etnisk gruppe. Også av den grunn er det nye lovforslaget eit mistak.
Av nemnde grunnar vil me enno ein gong stå fram og be regjeringa om å leggja fram eit heilt nytt lovforslag som gjev barnet i mors liv rettsvern frå dag ein i svangerskapet, og som effektivt vernar barnet og mora både før og etter fødsel.
