Erling Pettersen. Foto: Heiko Junge, NTB Scanpix
Biskop Pettersen – domsforkynning og Guds kjærleik
Biskop Erling J. Pettersen har gitt beskjed om at han går av med pensjon om ikkje så lenge, og han er intervjua i Stavanger Aftenblad (11/6). Ein del av synspunkta hans i intervjuet er rimeleg dramatiske og teologisk radikale.
Dei vitnar ikkje nett om at det vert romslege kår i Den norske kyrkja (Dnk) for prestar og andre medarbeidarar som står for det tradisjonelle «synet» i homofilisaka og spørsmålet om vigsel av likekjønna par.
Biskopen tek det vi kallar eit postmoderne utgangspunkt med tanke på å forstå Gud og hans nærvær, ved å hevda at språket «ikkje klarer fanga møtet med det heilage», slik at han må ty til kunsten, kyrkjerommet, musikken og arkitekturen for å forstå Gud og oppleva hans nærvær. Det er ei oppløysing av Ordet som nådemiddel, og det er ei undergraving av den lutherske oppfatninga av kyrkja som Ordets kyrkje.
Dersom vi gjennom språket, altså Ordet, ikkje kan få sikker kunnskap om Gud og eit sant møte med han, er vi overletne til våre opplevingar og kjensler, og med det til ei heilt subjektiv gudsoppfatning. Ein biskop har som oppgåve å leia folk til Ordet, ikkje bort frå det.
