Meninger

SONGTEKSTAR: Mange songar har gjennom tidene hatt mykje å seia for meg, dei uttrykkjer det eg sjølv ser og kjenner på, men ikkje finn ord for, skriv Gudleik Himle.

Dei fann ord

Publisert Sist oppdatert

Mange songar har gjennom tidene hatt mykje å seia for meg, dei uttrykkjer det eg sjølv ser og kjenner på, men ikkje finn ord for. Dei finn ord og uttrykk for det som lever i meg. Du merker eigentleg om ein song er laga, eller født. Merkjer mellom anna på kven som er sentrum. «Syng om Herren o mitt hjerte, troens sang som Han deg lærte.»

«Å salige stunder som Jesus oss gir, når soningens under rett klart for oss blir», song og takka me, uttrykt som vitnemål. Det er levd liv, ikkje berre teori. Salmar og songar som uttrykkjer det som gjer me kjenner oss att. Du møter levd liv, erfaring. Her finn du kamp, nederlag, svik. Gjennom alt er Gud trufast. Her finn du nauda, frykta for sjølvbedrag. Her stolar salmisten ikkje på sjølvransaking, men bed Herren om gransking, ransaking (Salme 139).

Du merka at Guds ord og ånd hadde gjort si gjerning.

Eg er takksam for Salmane, ja, for heile Guds ord, Guds tale. Eg er takksam også for dei songane, salmane som me har.

Denne som ikkje får det til å be, som ikkje finn ord, men som skriv. «Men les du i mitt hjerte, nå evner ord ei mer, men bønnens stumme smerte min Frelser du jo ser.» Eg veit kor frigjerande det var når eg ikkje kunne finna ord. Han såg, Han høyrde.

Kor det har vore til hjelp å høyra vitnemål frå andre, vitnemål du kjenner deg att i. Vitnemål som set ord på det du ikkje finn ord for. Med vitnemål tenkjer eg på vitnemål og ikkje minipreiker. Ikkje sjeldan har vitnemål vore meg til hjelp, kasta lys over Guds ord. Det var erfaringa som tala. Ein som kjente vegen som gjekk. Ein som nær på hadde falle, ein som hadde falle, som hadde fått smaka kva nåde er på ny.

Du merka at Guds ord og ånd hadde gjort si gjerning.

Det har hendt eg har takka for det som vart meg til hjelp. Der står vitnet og forstår ingen ting, er forundra over at Herren har kunna bruka det.

Det var ikkje det store matbordet, den flotte organisering som metta folket. Nei, det vesle dei hadde fått av Jesus for å gi folket. Dei hadde ikkje laga maten, men fått den.

Guds rike er i sanning eit underleg rike. Ikkje bygd på meisterskap i ord eller visdom.

Her er det som er avgjerande om Herren får styra og bruke reiskapen slik Han vil på sin måte.

Ikkje reiskapen som skal bli stort og ettertrakta, men Herren Jesus bli umisteleg. Han bli stor og reiskapen minka.

Powered by Labrador CMS