Dei fann ord

Mange songar har gjennom tidene hatt mykje å seia for meg, dei uttrykkjer det eg sjølv ser og kjenner på, men ikkje finn ord for. Dei finn ord og uttrykk for det som lever i meg. Du merker eigentleg om ein song er laga, eller født. Merkjer mellom anna på kven som er sentrum. «Syng om Herren o mitt hjerte, troens sang som Han deg lærte.»

«Å salige stunder som Jesus oss gir, når soningens under rett klart for oss blir», song og takka me, uttrykt som vitnemål. Det er levd liv, ikkje berre teori. Salmar og songar som uttrykkjer det som gjer me kjenner oss att. Du møter levd liv, erfaring. Her finn du kamp, nederlag, svik. Gjennom alt er Gud trufast. Her finn du nauda, frykta for sjølvbedrag. Her stolar salmisten ikkje på sjølvransaking, men bed Herren om gransking, ransaking (Salme 139).

Eg er takksam for Salmane, ja, for heile Guds ord, Guds tale. Eg er takksam også for dei songane, salmane som me har.