Den lovlause Golgata-kristendommen

18/7 hevda Sten Sørensen eit svært negativt syn på Guds lov, særleg Moselova på Sinai, og hevda istaden ein lovfri nådeteologi ut frå Jesu død på Golgata. Men Sørensen talar ikkje som Guds ord.

For Jesus viste til lova på Sinai då han vart spurd om korleis ein får evig liv: «Gjer dette (...)» hald det dobbelte kjærleiksbodet, «so skal du leva!», svarte Jesus (Luk 10,25–28; 5. Mos 6,5; 3 Mos 19,18).

Og Skrifta ærar Guds lov: «Å gjera din vilje, min Gud, er mi lyst, og di lov er i mitt hjarta» (Sal 40,9), «Stor fred har dei som elskar di lov» (Sal 119,165) og «Sæl er den mannen du tuktar, Herre, han du gjev lærdom or di lov» (Sal 94,12).

Men Sørensen demoniserer lova og romantiserer nåden, hevdande at «nåden løfter den dypest falne synder til den høyeste plass i Himmelen». Men vår plass er ikkje i himmelen, men på jorda (1 Mos 1,26; Sal 115,16; Fork 5,1), og Jes 26,10 åtvarar mot nåde på feil grunnlag: «Dersom den gudlause får nåde, lærer han ikkje rettferd. Då gjer han urett i rettviselandet, og han ser ikkje kor høg Herren er.»

Og på Golgata rådde uretten, for der måtte Jesus etter ein urettferdig dom lida seg til døde.

Men Sørensen skreiv «fra Jesu kors (...) formidles Guds kjærlighet, nåde, håp og tro». I hans augo var altso dommen mot Jesus rettferdig. Men slik blir Jesus kun for oss og ikkje for seg sjølv. Og ein Jesus som ikkje elskar seg sjølv, bryt eitt av dei boda han sjølv streka under: «Du skal elska nesten din som deg sjølv».

Sørensen sitt evangelium er difor lovlaust; grunna egoistisk snylting på Guds kjærleik basert på vanvørdnad av Guds lov.

Og Sten Sørensen er ikkje den einaste forføraren i Dagen. For i andaktane 20.–24./6 la Egil Sjaastad vekt på Rom 8,3 om lova si maktløyse, men ikkje på v. 4 om at ved Anden kan lova si rettferd bli oppfylt i oss.

Det gjorde Gud (V)

Like eins Tarjei Gilje 2/7 då han gjorde Ove Eikje sine ord «Jesus tok straffen for mine synder, og jeg får hvile i hans fullkomne frelse av bare nåde!», til sine.

Folk blir kristne fortsatt

Kjenneteiknet på forførande forkynning er at den einsidig legg vekt på kva fordelar ein får ved å tru på Jesus, men ikkje på den eigeninnsatsen som høyrer med for at også Gud og nesten skal få sitt. Og Jesus sa: «Menneskesonen skal senda ut englane sine, og dei skal sanka ut or riket hans alt som støyter og dei som lever i lovløyse» (Matt 13,41), med åtvaring særleg til folk som forfører (Luk 17,1–2).