Dryge påstandar frå Waaler

I Dagen 23. mai hadde Bjørg Aambø Østby eit lengre stykke om uroa i Misjonssambandet («Oppgjør, forsoning og veiskiller i Misjonssambandet»). Sidan ho konkret nemnde meg og min funksjon (hovudstyreformann 2009–2018) i heller kritiske vendingar, fann eg det rett å gje eit tilsvar.

«Utfordrande tider i Misjonssambandet» stod på trykk i same avis 12. juni. Eg peika særleg på det einsidige personfokuset hennar som metodisk uheldig, og etterlyste ei breiare og meir strukturorientert tilnærming. For at dette skulle bli meir enn ein laus påstand, drog eg fram ein del relevante moment, sett frå min synsstad.

Med innlegget, «Er Jøssangs forsvar for NLMs tidligere ledelse rimelig?» (Dagen 9. juli), tok saka ei ny vending. Innsendaren, Erik Waaler, sår tvil om agendaen min. Innlegget til Aambø Østby karakteriserer han innleiingsvis som «reflektert», og kritikken min ser han heilt vekk frå. Sidan det vel betyr at ho, etter hans meining, har gjeve ei korrekt framstilling, får eg som fortent. Men, om eg forstår han rett, prøver eg i denne situasjonen berre å berga skinnet. Han hevdar at eg svertar kritikarane, kler meg i offerdrakt og bruker Bibelen på ein uheldig måte.