Debatt
SNART KYRKJEVAL: Mykje positivt har over lang tid skjedd på vegen frå ei embetsstyrt kyrkje til ei folkestyrt folkekyrkje, skriv Dag Sele. Her frå Kyrkjemøtets åpningsmøte i Vår frue kyrkje i Trondheim.
Herman Frantzen
Ei folkestyrt folkekyrkje må framleis kjempast for
Me treng høgare valdeltaking og fleire lokalt engasjerte lekfolk i kyrkja sine sentrale organ. Ei profesjonsstyrt kyrkje kan sikkert bli både god og folkeleg, men ho blir mindre folkestyrt.
Den norske kyrkja står framleis svært sterkt i Noreg, mellom anna som den største frivillige organisasjonen i landet. Det relativt nye er likevel at kyrkja no er skilt frå staten og skal stå på eigne bein, styrt av sine eigne, demokratiske organ.
Styringa av kyrkja byggjer på den lutherske tanken om at kyrkja er samfunnet av alle døypte og at fullmaktene til å styra kyrkja eigentleg kjem frå dei lokale kyrkjelydane.
Dette er tanken bak demokratiseringa av kyrkja, der det samtidig er eigne ordningar som skal ta høgde for den særskilde stillinga som både prestar og andre fagpersonar har i kyrkja. Og mykje positivt har over lang tid skjedd på vegen frå ei embetsstyrt kyrkje til ei folkestyrt folkekyrkje. Men ein kan også registrera utviklingstrekk som går i motsett retning.
