Ei uopna gåve er verdilaus

Du er unik! Du er skapt av Gud med spesielle interesser, talent, personlegdom og livserfaring, og han har også gitt deg sine nådegåver. Innimellom samtalar eg med menneske som ikkje tener utifrå sine gåver og talent.

Tenesta blir eit ork, og ein mister energi. Oppgåver blir gjerne fordelt etter plikt, tradisjon eller demokrati. «Viss ingen kan ta på seg denne oppgåva, må me leggja ned.» «Dette har alltid leiaren tatt seg av», eller «nå er oppgåvene jamt fordelt på oss alle».

Korleis kan ein i større grad tena i samsvar med sine gåver? Mange kjempar med grunnleggjande spørsmål i livet som: «Kven er eg? Betyr eg noko? Kor er min plass i livet?» Gud kan gi svar på alle desse spørsmåla.

For mange handlar det om at livet gir livsglede og meining når du kjem inn i teneste som engasjerer. Fleire stader i Bibelen står det om å tena Gud heilhjarta. Når du gjer ting som du likar og har gåver til, er eit av teikna entusiasme. Du har eit indre driv, og arbeidet går av seg sjølv. Du vil også tena meir effektivt når du gjer det Gud har utrusta deg til. Du blir dyktig på dette området, og dei du tener vil ha glede av tenesta di.

Kva gjer du når du får ei gåve? Det naturlege er å pakka den opp og ta gåva i bruk. Nådegåver er gåver gitt oss av nåde. Du kan ikkje gjera deg fortent til dine åndelege gåver. Dei er heilt gratis. Og Gud deler ut til kvar einskild som han vil.

Alle kristne har sine gåver og spesielle utrusting gitt av Gud. Ingen enkeltperson har alle gåvene. Gud vil at me skal læra å elska og vera avhengige av kvarandre, som lemer på hans kropp. Gåvene vert gitt for å bygga opp forsamlinga. Viss andre ikkje brukar sine gåver, blir du snytt, og andre blir snytt om du ikkje brukar dine gåver.

Timoteus fekk oppfordringa om å la Guds nådegåve i han flamma opp på nytt. Kanskje er det fleire av oss som treng denne oppfordringa? Det er til vinn-vinn for så mange. Eit leiarskap som utrustar vil vera viktig i dette; ja, for at menneske skal finna si nådegåve og plass, er det faktisk også nokon som må bruka sine nådegåver, både med å organisera, trena opp og gå ved sida av.

«Når det gjeld Andens gåver, sysken, vil eg ikkje at de skal vera utan kunnskap», seier Paulus. Sjølv om mange nok anar kva sine gåver er, seier undersøking at berre 20 prosent veit. Når me nyttar våre gåver, arbeider me mindre i eigen kraft og meir i kraft av Den heilage ande.

Som ein ungdom nyleg entusiastisk sa; «viss me skal ha møtedel med forbønn, så kan eg godt prøva å vera forbedar. Då vil eg utvikla meg». Me treng trygge læringsarenaer, slik at me kan bli gode forvaltarar av Guds mangfaldige nåde (1 Pet 4).

Korleis møter eg krav og utfordringar?