Forstår me dei – når me dei?

«Kva tar de med frå undervisninga i dag?» Det er eit spørsmål me ofte stiller i lokalt kristent ungdomslag i gruppesamtale etter undervisning.

Eg gjer meg stadig nye erfaringar. Av og til sit dei igjen med lite, andre gonger imponerande mykje. Atter andre gonger hugsar dei ein uvesentleg ting, men har gjerne ikkje fått med hovudpoenget. Og eg som trudde alt gjekk rett inn – i alle fall dei gongene dei sat stille og høyrde etter.

Fine, frimodige, unike, positive unge, men også sårbare og til dels urolege. Skal du fanga deira interesse, må du gjera det innan åtte sekund, seiest det. Dette er generasjon Z.

Kontrasten kan vera stor mellom å tala til ei vaksenforsamling og til unge. Av og til minner eg både meg sjølv og dei vaksne om at «for oss som sit her er det sjølvsagt kva nåde er, kva synd er, kvifor me treng Jesus. Men det er ikkje sjølvsagt for alle som ikkje er vaksen opp her».

Lever me i ei boble? Eg kan kjenna på smerta ved at overgangen frå ungdomsarbeid til forsamlingsliv blir for stor for mange.

Me treng undervisning, me treng å lesa i Bibelen. Me treng å be om at Den Heilage Ande skal openberra Ordet. Men me treng også å samtala om Ordet og om tru med den unge. Det er mi erfaring. I samtale om sentrale bibelvers – som eg merkar ikkje er så sentrale som eg trudde – veks trua.

Så treng me å praktisera. Korleis ber me? Kvifor skal me be? Øv! Ein runde med takkebøn, ønskebøn, pop-opp-bøn eller det du vil. Det blir meir naturleg når me øver, og då kan trua bli ein meir integrert del av kvardagen.

Heldig er den som får koma inn i eit godt kristent miljø, internatskule eller anna, der ein kan læra og bli inspirert av kvarandre; å be, lesa bibelen, leva ut kristenlivet. Så er det mange som ikkje er der, men den unge har deg. Kanskje er du far eller mor, bestemor, onkel, nabo, ungdomsleiar? Snakk med den unge om tru! Sjå Chosen saman! Reis på Bibelcamp, send den unge på leir! Les andakt ved middagsbordet! Be saman!

Det er mange sjansar. Finn dykkar veg, det som er naturleg.

Det me vil sjå, må me bevisst bygga

Det er mange kunnskapshol i kva tru er for den som veks opp i dag. Difor er det bra å så inn mest mogleg, der du kan. Dei unge er ofte positive til å læra, og mange likar å bli utfordra. Me er alle undervegs i trua, også den unge. Eg er glad me har gode verktøy som både Awana og UngdomsAlpha.

Me har gode erfaringar med å bruka halve styremøtet til UngdomsAlpha, der me ser video, samtalar om tru og praktiserer bøn. Medlemmene i styret skal vera førebilete for dei andre i ungdomslaget, og treng sjølv å læra meir om kva trua går ut på, skal dei vera med og føra andre inn i tru. Så har Awana ført til at me har gruppesamtalar etter undervisninga på ungdomslagskvelden. Relasjonar veks og trua veks.

«Lær den unge vegen han skal gå, så vik han ikkje av når han blir gammal» (Ordsp 22,6).