«Fortapelsens mulighet» eller fortapinga sin realitet

Det oppstår stadig debattar om fortapinga, og for meg synest det stadig oftare å vera folk som vi trudde stod for bibelsk teologi, som reiser spørsmålet om det verkeleg finst ei fortaping eller om folk verkeleg går fortapte.

Det er ikkje så ofte at folk med kristen vedkjenning direkte nektar for fortapinga. Det skjer oftast ved å stilla spørsmål ved fortapinga eller å vona at alle til sist vert frelste. Det er umogleg å finna ord i Skrifta som talar slik, og difor er det anten ut frå ei søkt tolking av visse bibelord, særleg at «Gud skal verta alt i alle» og at Gud vil at alle skal verta frelste, eller så er det ut frå «fromme» ønskje.

Det er også ein språkbruk i bibeltru og teologisk konservativ samanheng som kan vera uheldig, og som eg nok sjølv har brukt mange gonger. Vi snakkar ofte om «fortapelsens mulighet» – og då må vi helst bruka dette bokmålsuttrykket, framfor å snakka om fortapinga sin realitet.