FOSTERHEIM: Charlotte måtte flytte. Igjen. Så sa ho desse orda til meg: «No ventar eg berre på at nokon vil ha meg», skriv Kjersti Toppe. (Illustrasjonsfoto)Gorm Kallestad / NTB
Ein av mine aller første reiser som statsråd gjekk til ein barnevernsinstitusjon. Der møtte eg ei jente. La oss kalle henne Charlotte.
Eg fekk snakke med henne aleine, utan resten av følgjet. For det er jo gjerne mange med i følgjet på slike statsrådsbesøk. Det blei eit møte eg ikkje kjem til å gløyme.
Ho var ei nydeleg jente. Cirka 12 år. Langt fint mørkt hår med bølgjer. Kledd i lysgrå joggedress, lik den jentene mine ofte går i heime.
