Debatt
Gjeld menneskeverd berre ufødd liv?
I desse dagar behandlar Stortinget enno ein gong eit grunnlovsforslag, nettopp frå KrF, om å leggje retten til liv frå befruktning til naturleg død inn i Grunnlova.
Publisert
Sist oppdatert
I etterkant av landsmøtet til KrF er det fleire lesarinnlegg i Dagen som «fiskar i rørt vatn» for å fortelje at KrF ikkje er til å stole på i abortsaka og dermed ikkje eit parti kristne bør stemme på.
Mitt enkle spørsmål til dei er; kvifor avgrensar de menneskeverd til berre å gjelde ufødd liv? Eller nestekjærleiken til å gjelde dei næraste? Eller nektar å sjå dei store samanhengane som forvaltaransvaret gjev oss?
Annonse
For meg blir det hul retorikk, og svært selektiv bibelbruk, når heilskapen i politikken blir oversett. Og lite tillitvekkjande på om «kristen» argumentasjon blir brukt når strategiar for korleis vi kan nå felles mål om å ta vare på flest mogleg ufødde barn vert formidla som at KrF går bort frå at livet er ukrenkjeleg frå starten av.
Landsmøtet har jo nett behandla det spørsmålet, og samrøystes slutta seg til at livet startar ved befruktning og derfor er ukrenkjeleg. Og som om ikkje det skulle vere nok; i desse dagar behandlar Stortinget enno ein gong eit grunnlovsforslag, nettopp frå KrF, om å leggje retten til liv frå befruktning til naturleg død inn i Grunnlova. Kva anna parti støttar det? Ingen. Det er faktisk tvilsamt om enkeltrepresentantar frå andre parti støttar det.
For meg blir det hul retorikk, og svært selektiv bibelbruk, når heilskapen i politikken blir oversett.
Kanskje er desse utfalla mot KrF eit utslag av at ein «tuktar dei ein elskar»? Men nei, det er ikkje det heller. For fleire av innlegga peikar på andre parti som betre alternativ. T.d. å stemme på eit miniparti som til no ikkje har hatt sjanse til å komme inn på Stortinget. Det er faktisk sikraste måten å stilne den kritiske stemma mot abort, mot utviding av abortgrensa, eller bruk av ny teknologi for å kunne velje eigenskapar hos fosteret, i nasjonalforsamlinga.
For meg har aldri det politiske engasjementet handla om å gå ned med flagget til topps. Det handlar om å finne gode og mest mogleg omforeinte løysingar på folk sine utfordringar, og på korleis vi som samfunn kan klare oss best mogleg.
Det betyr ikkje at dei verdiane politikken byggjer på vert svekkja, eller borte. Men det kan handle om å prøve å sjå ei sak frå fleire sider. Det kan handle om å ha ei ideologisk avklaring mellom kva samfunnet sitt ansvar er, og kva som er eit personleg ansvar.
For meg er abort feil løysing, og ikkje i samsvar med det eg trur på. Samtidig har eg inga tru på at løysinga ligg i å forby abort og straffeforfølgje mor. Og diverre har eg heller ikkje tru på at ei legenemnd vil vere dei beste til å vareta eit gryande liv. Eg trur faktisk at mor vil vere den næraste og beste til å vareta barnet dei første vekene.
Det eg kunne ønskje, var at oppfølginga av mor (og far) – det at ein fekk nokon å samtale med – vart ei betre tilrettelagt ordning. Diverre ser vi at det motsette skjer med dagens regjering.
Amathea, som er den einaste organisasjonen som tilbyr dette, vert fråteken støtte og må leggje ned fleire tilbod. Det er skikkeleg ille!
