God hjelp frå Kyrkjas Hus

Det er to diakonale høgtider eg gler meg til i mitt diakonliv. Strengt tatt er ingen av dei offisielle høgtider. Men i mitt hovud, for ikkje å seie hjarte, er dei det. Det er helgemesse, og Fasteaksjonen til Kirkens Nødhjelp, tysdagen før palmesundag. 

Det vert sagt mykje om kyrkjeleg byråkrati, «dei mange i Kyrkjas Hus», men når det gjeld helgemesse, er det strålande det arbeidet dei gjer. På nettsidene ligg gode idear og hjelp til markeringar. 

Den felles marknadsføringa gjer at også me i lokalkyrkja vågar å tenkje nytt. I videosnuttar og reklamemateriell anar ein fagleg tanke om kva som kan treffe folk heime. Dei dyktige folka i Kyrkjas Hus skal ha stor takk, også for årets stoff til helgemesse. 

Kirkens Nødhjelp har i mange år gjeve god hjelp til Fasteaksjonen lokalt, gjennom sitt materiell og felles annonsering. 

Ein fellesnemnar for begge dei diakonale høgtidene, er kanskje at dei set oss i rørsle. Det er diakoni, det. Rørsle som handling. Det er ikkje tanken som tel, men det konkrete. Den miskunnsame samaritanen bøygde seg ned, «og då han fekk sjå mannen, fekk han inderleg medkjensle». 

På kyrkjegardane og i kyrkjene er det lys. Små lys som bryt mørket og lyser opp namna på gravsteinane. Så er det fellesskapet. Familiar kjem gjerne saman. For somme er det fyrste gong dei er i kyrkja etter gravferda. Nokon tek attende rommet, så å seie. Mange kyrkjer held opne, og ein kan få ei stille stund. 

Velsigna skal óg sokneråd og diakoniutval som ber inn til mat og kaffi vera. I slike stunder blir rosinbollar og kaffikoppar til noko reint sakramentalt. Ord og handling i eit, som og fortel om at menneske ikkje kan leva utan von. På slike dagar blir og vona om eit etter liv: «Der eg og Jesus skal bu», som i songen om Tore Tang. 

Vona er felles både for helgemesse og Fasteaksjonen. Kirkens Nødhjelp veit også at kyrkja er lokal, at det er viktig å lage godt stoff som kyrkjelydane kan nytte. Utan mange bøsseberarar blir det ingen penger. Både Fasteaksjonen og helgemesse er bygd på vona om at ting kan bli betre. 

Felles for begge markeringane er at dei gjev oss Kristus-møter. «Alt det de gjorde mot ein av desse minste syskena mine, det gjorde de mot meg» (Matt 25).

Heter det ikke allehelgensdag?