Har Gud svikta sine løfter?

Det er merkeleg å lese Harald Peter Stette sin artikkel den 13. mai. Profetane sitt bodskap var til sin samtid, og det er misbruk å la det profetiske ord i GT tale om Israel i dag. Eit ordtak seier at «praksis er den beste form for teori». Når vi då veit at av dei 700 løfter og profetiar som som talar og gir løfter til det jødiske i folk i GT så er 80 prosent oppfylte, så gir det tillit Guds ord.

Men ein del står til rest, og vi kan vere trygge for at Gud skal innfri også dei løfta til sitt jordiske paktsfolk. Det er rett at GT peiker på Kristus og hans kome. Men tek du deg tid å gå igjennom GT, så finn du eit stort tal med løfter og garantiar som Gud har gitt Israel. Dette går både på varing gjennom diasporaen, samling av folket og ei ny tid i lovnadslandet.

Vi kan ta nokre glimt frå profetane si forkynning: Jesaja 65,19: «Og eg vil jubla over Jerusalem og fryda meg over folket mitt. Gråt og skrik skal ikkje høyrast meir.» Jeremia 16,15: «Så sant Herren lever, han som førde Israelsborna opp frå landet i nord og frå alle dei landa som han hadde drive dei bort til. Og eg vil føre dei attende til landet deira, det som eg gav fedrane deira.»

Esekiel 11,17: «Så seier Herren Herren: Eg vil samle dykk frå folka og sanke dykk frå dei landa de er spreidde i, og eg vil gje dykk Israels land.» Hosea 14,5: «Eg vil lækja fråfallet deira. Av hjarta vil eg elska dei, for vreiden min har vendt seg frå dei. Eg vil vere som dogg for Israel.»

Joel 3,21: «Men Herren er ei livd for folket sitt og eit vern for Israels-borna. Og Jerusalem skal vere ein heilag stad. Framande skal aldri meir trengja inn der» Amos 9,15: «Eg planta dei i landet deira, og dei skal aldri meir verta rykte opp or landet sitt, det som eg har gjeve dei, seier Herren din Gud.» Obadja 17: «Men på Sioens berg skal vera ein flokk som har sloppe unna. Det skal vere heilagt, og Jakobs ætt skal overta eigedomane sine.»

Mika 7,11: Det kjem ein dag då murane dine skal byggast opp att. Den dagen skal grensene dine flyttast langt ut. Og v. 16: «Heidningfolka skal sjå det og verta til skammar trass i deira makt.»

Nahum 2,3: «Herren vil reisa opp att stordomen åt Jakob og stordomen åt Israel. For ransmenn har rana dei og øydelagt vin-trea deira:» Habakkuk 3,13: «Du dreg ut for å frelsa folket ditt, og for å frelsa han du har salva. Du knusar taket på huset til den gudlause:»

Sefanja 3,20: «På den tida vil eg føra dykk hit. På den tida vil eg samle dykk. For eg vil gjere dykk til ry og til ros mellom alle folka på jorda.» Sakarja 8,13: «Og det skal henda at liksom de var ei forbanning mellom folkeslaga, du Judas hus og du Israels hus, so vil eg no frelsa dykk, så de skal verta ein velsigning.» Malaki 3,6: «Eg, Herren, har ikkje forandra meg, og det er ikkje ute med dykk, Jakobs born.»

Kanskje det siste sitatet frå den siste profeten kan vere ein summering av dei glimt vi har teke med oss frå profetane. Gud har ikkje forandra seg. Han står ved sine løfter også for Israel. Og dei skal innfriast etter Guds plan.

Ein dag vart Abraham kalla bort frå farshuset sitt og «til det landet som eg vil syna deg.» Han knytte også sju løfter til flyttinga. Ein del er oppfylte, men noke står til rest.

Så merkar eg meg at Stette slår fast at palestinarane har bodd der i generasjonar. Kva er rett? Til slutten av det 18. århundre var der lite folk i gamle Kana'an. (cfr. Mark Twain sine rapportar)

Så kom den første «aliya» (stig opp) i 1882. Jødane tok til å vende heim. I 1896 vart der forteke ei folketeljing i landet (demografen Vital Cuinet). Då var der 59.431 jødar, 55.838 muslimar og 32.853 kristne.

Kor kom då muslimane frå? Mohammed Ali tok styringa i Egypt i åra 1831–1840. Då tok sonen hans, Abrahim Fasha, med seg 10.000 egyptarar og drog mot nord.

Dei slo seg ned langs kysten i Kana'an. Kjeldene meiner at desse utgjorde ein stor prosent av dei muslimane som auka i tal i landet. Så kan vi notere oss at Ben Gurion, som kom til landet i 1906, skriv om korleis muslimane frå aust trakk inn i landet. Dei ville ha del i utviklinga som etter kvart skjedde her. Det må vere rett å hevde at palestina-arabarne har svært «små røter» i landet mellom elva og havet.

Så meiner Stette av det er galt å vise til Folkeretten som i 1922 gav jødane retten til til landet mellom elva og havet. No har FN avløyst Folkeforbundet. Det er rett, men der var knytt visse atterhald ved overtakinga. Etter paragraf 80 i FN sine vedtekter så kan dei ikkje gjere ugyldig vedtak og løfter som Folkeforbundet hadde gjort og lova.