Jul-vekking

Dei var samla på Betlehemsmarka, opptekne med sitt. Då hendte det. Uventa. Noko dei ikkje hadde ordna, organisert, planlagt. Himmelbod kom til dei, frå himmelen. Var dei førebudde på det? Eit bodskap frå himmelen. Bodskap om noko Herren hadde gjort, om Frelse.

Predikanten skulle våre ein annan stad. Der hadde dei førebudd møta, førebudd godt. Noko kom i vegen så det vart ikkje møte der. Han reiste til ein annan stad. Her var ingen ting ordna, planlagt. Før predikanten kom hadde vekkinga teke til, men i det skjulte. Herren hadde verka. Folk hadde blitt uroa for si sjel. «Her får eg vera med å hausta der eg ikkje har sådd», vitna predikanten. Undra seg på at Gud kunne få bruka han. Var redd for å bli den sentrale personen. Redd folk skulle bli opptatt av han og ikkje Jesus.

«Ein ting kan seiast om han som var her i vekkinga, han var ingen predikant», vitna dei ein stad, om predikanten, men Herren verka, folk kom og overgav seg og vart bundne til Herren og Hans frelse.