Lise Lindbæk såg med aukande uro på «uforsonligheten» i Israel

Den dansk-norske journalisten og forfattaren Lise Lindbæk er nok best kjent for sine reportasjar frå den spanske borgarkrigen der ho som einaste kvinne blei oppfordra til å skriva «historia» mens krigen rasa.

Før den tid reiste ho i ein periode rundt i Europa og samla inn Nansen-brev. Det var Vitskapsakademiet i Oslo som hadde engasjert henne. Slik fekk ho kontakt med mange sentrale politikarar og «posisjonsmenneske». Ho var i Tyskland då Hitler fekk sett gjennom sin fullmaktslov som i realiteten gjorde jødane rettslause. Ho seier det tente sosialdemokratane til ære at dei unisont røysta mot denne loven med fare for eige liv. (Over ein fjerdepart av dei sosialdemokratiske representantane blei myrda eller pinte i hel etterpå.)

Lise Lindbæk kalla seg ikkje kristen, men bergpreikedynamikken var nok ein integrert del av hennar liv og grunnlaget for hennar samvær med menneske av ulike kategoriar. Ho var mellom anna skuffa over den einvise nasjonalismen ho møtte i mange utgåver; særleg i Aust-Europa, for der var kartet teikna på nytt etter oppløysinga av Austerrike-Ungarn, og mange var svært misnøgde med dei nye grensene og korleis dei blei buande i nye land.