Debatt
NLA er ei einsleg svale i høgskulesektoren
Eit verdidokument ved ein kristen institusjon kan ikkje vera generelt og uforpliktande.
Professorane Gunn Vedøy og Karl Øyvind Jordell var svært raskt på banen (Dagen, nettavisa 9/1) med lange innlegg som svar på min epistel i Dagen 6/1. Eg skal ikkje gå inn på det dei skriv, fordi det delvis ligg utafor mitt hovudsynspunkt, og fordi det berre vil tretta lesarane. Eg vil berre gje ein kort sluttreplikk med tanke på hovudsaka for meg.
NLA vart stifta av ei rekkje kristne organisasjonar med tilknyting til bedehuset. Heilt frå starten hadde NLA vedtekter som viste basis og føremål, og lærarar til institusjonen var rekrutterte ut frå dette. Etter det har NLA utvida og utvikla seg mykje. Sjølv fekk eg gleda av å vera med og dra igang lærarutdanninga på Breistein. NLA Høgskolen har vorte ein rimeleg stor fri kristen høgskule.
Det har gått over femti år sidan NLA vart skipa, og i denne perioden er mykje endra i det norske samfunnet, ikkje minst når det gjeld utdanning og forsking. Det må sjølvsagt NLA ta omsyn til og praktisk sett tilpassa seg.
Dersom NLA skal ha den funksjonen det vart starta for, må verdigrunnlaget og føremålet vera den same – om enn på eit utvida område og med litt ulik aktualisering. Her er vedtekter og verdidokument viktige. Eit verdidokument ved ein kristen institusjon kan ikkje vera generelt og uforpliktande, men det må vera så konkret at det forpliktar styret og tilsette på dei mest sentrale områda.
Dersom NLA skal ha den funksjonen det vart starta for, må verdigrunnlaget og føremålet vera den same.
Eit verdidokument viser kva institusjonen står for, og det er viktig med tanke på å rekruttera personell som vil det institusjonen er opprett for og er forplikta på. Det er ikkje eit slags opptaksvilkår for studentar eller avgjer kven som kan vera sensorar. Det skal heller ikkje styra undervisninga slik at ein ikkje orienterer vidt, men det skal gje retning for det institusjonen meiner er rett.
Det skal heller ikkje hindra den akademiske fridomen i forskinga, men det bør vera eit signal om kva som naturleg har prioritet i forskinga ved institusjonen. Fagpersonell som ikkje vil eller kan følgja opp dette, må finna seg ein annan arbeidsstad.
På denne måten bør og skal NLA Høgskolen vera eit ideologisk alternativ til andre høgskular og universitet. NLA Høgskolen er ei nokså einsleg svale på høgskulesektoren, og alle som er opptekne med akademisk fridom, bør la denne svala leva sitt liv i fred. Det vil tena forskinga og åndsfridomen totalt sett.
Som sagt, det er når NLA Høgskolen får vera den høgskulen han er oppretta for å vera, vi treng NLA. Styret, rektor og tilsette har fått sine posisjonar og funksjonar med tanke på å gjera sitt beste for å realisera den visjonen som låg til grunn for å oppretta NLA, slik det i dagens situasjon er fastlagt i vedtekter og verdidokument.