NLM: Det er nåde å få tena i Guds rike

Når Tormod Vågen (generalsekretær for Norsk Luthersk Misjonssamband 1936 –1970, red.anm.) talte om tenesta i Guds rike, så poengterte han veldig sterkt at det er nåde å få vera med i Guds rike sitt arbeid. Tenesta kjem ikkje til oss som eit lovisk påbod. Evangeliet, Guds nåde, skal vera drivkraft i vår teneste for Gud.

I Årboka for 1953 skriv Vågen:

«Mange gongar har eg sagt at det er nåde å tena. Eg har også meint det. Men då sjukdommen gjesta meg sist sommar, vart denne sanninga ny. År etter år med hendinga og arbeid steig framom. Og det var mykje som burde vore gjort annleis. Og summen vart alltid den same; det er nåde å tena.

– Kan dokumentere at hovedstyret ønsket taushetsklausul

I dette helsingsordet til vårt misjonsfolk fekk eg hug til å vera personleg. Eg har leika med ein tanke som har vorte kjærare for meg etter kvart. Enn om kvar einaste misjonsven i kvart misjonslag, kvart einaste styremedlem, og kvar einaste arbeidar i misjonen både heime og ute fekk sjå tenesta som ufortent nåde. Her må eg seia med apostelen Paulus: 'Ikkje at eg har gripe det, men eg jagar etter det.'

Det har sin risiko. Når tenesta vert nåde, står vi utan krav av noko slag. Då er den minste tenesta stor. Då står vi i undring kvar gong Herren let oss gjera den minste gjerning. Då vil audmjuk takk auke i styrke etter som nåden i tenesta går opp for oss. Og då vil hungeren etter å tena veksa fram innanfrå, frå det løynde djup i sjela.

NLM: «Dere er mine vitner»

Når vi no endå ein gong får leggja fram ei årsmelding om arbeidet i misjonen ute og heime, er det i seg sjølv nåde. Og ettersom vi gjennom meldingane får ferdast omkring i heimland og heidningland og sjå kva som er gjort og det som ligg ugjort, er det vår von at nåden i tenesta vil vera til nye krefter i vårt indre menneske, krefter som dette året vil setja frukter i ei reisa og rikare teneste.»