Offentleg og statleg – offentleg og privat

Det skjer noko – noko uheldig – med offentleg-omgrepet i vår tid. Utviklinga kan, avhengig av kva perspektiv vi har på saka, forståast anten som ei utviding av kva som vert rekna som offentleg, eller alternativt: som ei innsnevring og monopolisering. Nye døme på dette melder seg kvar einaste veke, og særleg no som vi har ei så ideologisk aktiv regjering.

Men lat meg først gå litt tilbake i tid.

Då privathøgskoleloven i 2005 vart avløyst av ein felles lov for universitet og høgskular, vart det positivt vurdert av dei fleste, særleg mellom dei såkalla «private». Grunnen var opplagt: Dersom dei private høgskulane vart underlagt det same regimet som dei «offentlege», det vil seia at kvalifikasjonskrav og kvalitetssystem, rapportering og budsjettering var dei same, så var grunnlaget gitt for ei likeverdig handsaming i departement og andre organ (som NOKUT) oppnemnde av staten.