Om eg vil alle skal bli kristne? Kom an! Eg kjøpte siste Se og Hør berre for å understreka poenget

Casper Christensen er ein danske som kanskje ikkje er ein yndling blant Dagens lesarar, men hos våre «dejlige» naboar i sør, er han mega-kjendis.

Han har gjennom fleire tiår vore ein gjengangar i dansk kulturliv. TV-suksessen med den sære og svarte humorserien «Klovn», har også gjort han til ein internasjonal storleik.

Jesus i Se og Hør

Christensens privatliv har ofte stått som på ustøe vasski bak ein brølande båt av ei sladderpresse. Klovnen har fortalt ope om at han mista taket i skiljet mellom fantasi og realitet.

Til slutt byrja han å leva livet sitt som karakteren han spelte i «Klovn».

Med bar på soverommet, bustad i det fancy området Fredriksberg og turar på byen som aldri tok slutt, surfa han høgt på ei livsfarleg bølgje av suksess.

Som nattklubbeigar kalla han restauranten sin «Sunday», som ein privat sabotasje av kviledagen. Kven treng sabbat når festen kan vara nonstop?

Christensen har gitt fleire innblikk i eit liv der eigne lyster fullstendig sette dagsorden. Det velkjende trekløveret pengar, kvinner og dop, førte til slutt skodespelaren ut i ein desperat tilstand.

Då skjedde det noko. Han møtte Jesus. Og nyleg kom Casper Christensens vitnesbyrd nettopp i den sladderpressa som også tidlegare har kverna ut kjendislivet hans. Det handla sjølvsagt om kjendis-krumspring frå tidlegare. Men mest om ny kurs og nytt kall i livet.

Og slik hamna namnet Jesus i Se og Hør sine overskrifter denne veka.

Den uventa gleda fekk meg altså til å handla eit blad som elles gjer meg brydd.

Kontrast

Det er sikkert fleire med meg som vert litt avventande første gong ein høyrer slike spektakulære omvendings-historier. Var «Jesus-Casper» berre det aller siste, sprøaste og drygaste frå ein som ikkje er kjent for å leggja band på seg?

Kontrasten mellom før og etter i klovnens liv var så kolossal at sjølv folk med langt større trusgåve enn eg, må ha kjent behov for faktasjekk, då ein video med vitnesbyrdet hans for ei tid sidan byrja å sirkulera.

Men eit søk på nettet fortel historia om klovnen som vende om, som selde luksusvillaen. Som vart nykter, og deretter døypt. Og som no gjer at vi kan lesa om Jesus i Se og Hør, saman med titusenvis av lesarar som kanskje ikkje får så mykje om Jesus frå anna hald.

På ein låg plass

Det står ei særleg kraft av folk som verkeleg har søkt Jesus frå ein låg plass. Dåmen av ram livserfaring og desperat trong til omvending skil seg skarpt frå snusfornuft, moralisme eller generell «religiøsitet».

Slik tru skil seg frå kompliserande, raffinert og rutinert tru. Slik vi for tida kan høyra frå bispekandidatar som skal vera ekspertar på kommunikasjon, men som likevel greier å problematisera eit enkelt ønskje om at alle menneske må bli kristne.

Når eg lyttar til Casper Christensen, er det i alle fall lett å slutta seg til den folkelege formuleringa: Vil du at alle skal bli kristne? Ein kristen veit at eit slikt «ja» ikkje handlar om at nokon skal «bli som oss».

Å bli kristen, har til alle tider betydd å koma til seg sjølv som dei bortkomne sønene og døtrene vi så ofte er.

Derfrå kan ein reisa seg og venda om til ein ventande far og frelsar.

Avslappa gudløyse

Ein annan kontrast er til den avslappa gudløysa, som i første tiår av totusentalet vart oppsummert i ein britisk bussreklame: «There's probably no God. Now, stop worrying and enjoy your life!» (Det er truleg ingen Gud. Slutt å uroa deg og nyt livet!»).

15 år seinare har denne livshaldninga framleis eit gedigent forklaringsproblem.

For kor førte denne trua eigentleg ein som Christensen? Ein som verkeleg dyrka prinsippet «har du lyst, har du lov», «følgde hjarta» og «levde draumen utanfor boksen».

Mange konfronterer dei same paradoksa. Vitnesbyrda deira slår som globale gongongar. Folk som tidlegare «super-ateist» Ayaan Hirsi Ali og den intellektuelle verdsstjerna Jordan Peterson er blant dei som i år har stått fram med trusreiser.

Her i Norden, har Christensens vitnesbyrd noko av den same wow-faktoren for alle som lengtar etter at sanninga skal få meir spelerom i samfunnet.

Slikt byr så vel vane-kristendommen som gudløysa heilt nødvendig motstand.

Sensitive kristne – klok klovn

Ofte er også kristne svært sensitive og sjølvkritiske i møte med vekking og omvending. Kva om det er psykologiske mekanismar i spel som ikkje er sunne? Kva om vekkinga er forbigåande? Kva om vi overvurderer avtrykket slike hendingar set i folk?

Spørsmåla kan fortrenga forventing og forundring. Dei røper ofte at eit automatisert sekulært tenkjesett er vel så avgrensande som ein kristen tenkjemåte.

Men all vekking rører vindmålaren for den som ventar med ein trassig håps-vimpel. Akkurat dette siste kan verka tåpeleg og altfor lite underbygd for ein aviskommentar.

Greitt nok. I Guds rike er vi alle klovnar. Vi skjemmer oss ut og snublar rundt på ein scene vi ikkje heilt meistrar.

Klokast er den klovnen, som etter alle triks og pinlegheiter, fell på kne og erkjenner at han befinn seg midt i eit høglofta sirkustelt han ikkje sjølv har reist.

Han gir Jesu namn plass på fritt og førebiletleg vis. Sjølv midt i ei feit og flau Se og Hør- overskrift.