Debatt
Oppsummering om ImF-leiinga si økonomistyring
Kommunikasjon er tydeleg ein vanskeleg geskjeft. Eg har følgd ImF si ekstra generalforsamling via nettet. Og har behov for å summera opp følgjande:
Eg har ikkje reist kritikk mot Sjøholt-skulen. Dei er på mi daglege bønneliste som dei andre skulane. Dette veit leiinga ved skulen. Kritikken blei reist mot forbundsstyret for økonomistyringa og deira historielause uttalar om konkrete eigedommar.
Det er åleine forbundsstyret som har ført organsiasjonen opp i dette store uføre.
Eg høyrde at det blei reist kritikk for kritiske merknader i media.
Ein må gjerne hylla styret. Men at å påføra misjonsfolket fleire titals millionar i gjeld utan inndekning, skulle forbli i dølgsmål, er litt spesielt for å seia det forsiktig.
Eg kan opplysa at eg sende mine bekymringar til forbundsstyret i november. Det var ingen respons.
Etter fleire oppmodingar sende eg artikkelen til Dagen. Meldingane tilbake i ettertid, tilseier at vurderingane var etterlengta og eg deler dei med ein god del.
Det er godt at generalforsamlinga kom fram til eit foreina vedtak med at krinsane blir inkludert i løysingane. Eg kan berre seia lukke til. Eg konstaterer at styret gledde seg over gode ord frå fleire møtande. Vel unt.
Men dei bør kanskje bekymra seg meir for dei mange som ikkje møtte fram.
Når det gjeld forslaget om ein kontrollkomité, verkar kommentaren frå leiinga nokså tynn og kunnskapslaus. Ein slik komité har som «tommelfingerregel» to oppdrag – sjå til at styret har vedtakskompetanse for sine vedtak, og at vedtak blir følgd opp.
Komitéen er generalforsamlinga sin komité som deira kontrollorgan. Hadde ImF hatt ein slik på plass, kunne heile denne skandalen vore unngått.