Over natta vart Noregs våpen- og krigspolitikk radikalt endra

Vi lever i ei underleg og turbulent tid her i Vesten. Mykje skjer på kort tid både av godt og vondt. På det moralske planet, særleg det som gjeld kjønn og samliv, er det meste i full oppløysing. Gale vert gjort til rett. Fast biologi vert erstatta av flytande kjensler. Naturen får ikkje sin rett. Fornufta synest å ha gått tapt.

På eitt område synest det samstundes å skje ei realitetsorientering. Det gjeld spørsmålet om krig, og kva våpen skal tena til. Ein gong før her i landet har det skjedd ei tilsvarande realitetsorientering, men då var det for seint. Det var i 1940, men då var den tyske okkupasjonsmakta alt i landet. Det var «det brukne våpens politikk» som hadde vorte ført, med ei naiv oppfatning om at det ikkje ville verta meir krig i Europa.

Då ein stormannsgal mann kom til makta i Tyskland, låg vegen open inn i landet vårt. Nokre tok kampen opp, men det var andre som i realiteten måtte nedkjempa Nazi-Tyskland, og med det frigjera Noreg.