Debatt
Politikarprosjekt
Det stormar kring toppolitikarane våre. Men ein tillitsfull veljar sa det slik: «Etter mi meining har vi politikarar som stort sett er til å lite på (...) Dei gjer til tider feil som resten av oss, men eg har den tru at dei vil det beste for folk og land.» Ja, var det så vel, men lite tyder på det. Altfor mange saker og tilhøve, iverksetjingar, tiltak har negativ effekt for folk og land, men kan vera til beste for dei sjølve. Eigeninteressa er synleg og går føre, snusk og ukultur vert tekne i bruk.
Gro Harlem Brundtland gav oss EU og abortfrisleppet, me fekk EØS-tilknytinga og Schengen med innvandrarbølgja. Erna og Jonas har formidla Det Grøne Skiftet med straumkablar, me har fått dyrtid og Prideideologien. Og nå er dei i ferd med å knyta oss ennå nærare EU, FN, WHO og WEF.
Annonse
Alle er forstøkte over barnedrapa i Gaza og krev våpenkvile, at Israel stoppar krigen mot Hamas. Heile verda fordømer Israel som held fram med krigen mot Hamasterroristane, noko som også råkar sivile – av dei halvparten born. Men har me gløymt krigen mot IS-jihadistane i Syria der 500.000 liv gjekk tapt og 12 millionar fordrivne?
Dermed blir det også ein tankefloke når me veit at her heime, i fredstid og trygge forhold blir årleg 12.000 foster avliva på Statens rekning i abortklinikkane våre. 12.000 gryande barneliv blir tekne av dage med full statsstøtte – og ingen protestaksjonar. Og dette blir ikkje gjort av harde, kalde soldatar, men av norsk helsepersonell med samtykke av borna sine eigne mødre!
Sidan 1978 har over 500.000 norske barneliv blitt destruerte på våre eigne sjukehus. Nå slit me med mangel på arbeidskraft og slektsfornying.
Det var legen og politikaren Gro Harlem Brundtland, den første norske kvinnelege statsministeren, som fekk i stand abortloven med frislepp for abort – uansett grunn.
All den smerte, liding, sorg og sakn som desse svangerskapsavbrota har ført med seg kjem ikkje fram i lyset og går under radaren. Jo, i blant får me høyra triste personlege historier fortalt av dei som har teke abort – om anger, tvil, og depresjon.
Det største eit menneske kan oppleva er å vera i pakt med naturen – og føda eit nytt menneske. Det er kvinna skapt til og har alle medfødde instinkt og eigenskapar for å makta. Når ein bryt med dette, er det ikkje rart om det fører med seg sorg, sakn, anger og gledetap.
Me har noko å læra av dyra og deira yngelpleie. Og ein kan ikkje kalla det «dyrisk». Sjølvbestemt svangerskapsavbrot er ikkje «dyrisk» nei, tvert om, ingen dyr gjer slikt. Alt dette må skje med minst mogleg oppstuss. Korkje det fritalande VG eller det høgrøysta Dagbladet vågar å gjera reportasjar om det som skjer på abortklinikkane – eller korleis det er fatt med dei som har vore der.
Feminismen, som er opphavet til abortpraksisen, er misforstått kvinnesak.
