Seglar Human-Etisk Forbund under falskt flagg?

Ved ein nyleg milepæl for Human-Etisk Forbund, snakka leiaren om «arbeidet vårt for […] fridomen til å bestemme i egne liv.»

Er det ei hovudsak for desse etikarane?

Er ikkje etikk i sin grunnhått føringar og system for å tøyle drifter, lyster, impulsar, ønske, eigeninteresser, maktutøving – når det kan gi uheldige utslag? Etikk, altså som regulator av den fulle individuelle fridomen. Det trengst ingen etikk viss idealet er uhemma personleg fridom! Da er det tut og køyr. Og særleg human blir ei slik verd ikkje.

Seglar forbundet til Christian Lomsdalen under falskt flagg? Er det eigentleg eit «gjer som du føler for»-forbund?

Du blir fort upopulær viss du prøver å setje grenser for fri sjølvrealisering. Det har kyrkja fått merke når ho tar fram peikefingeren. Ho er «moralistisk». Sjølvsagt er ho det når ho set fokus på moral, altså etikk! Skulle ikkje eit etisk forbund også vere moralistisk? Skulle det ikkje stå skulder ved skulder med alle som moraliserer over til dømes:

– Valden, som breier seg, som underhaldning på skjermar og lerret – og som blodig alvor på gater og torg.

– Rusen, som gjer ein tosifra prosent av ungdommen yrkes- og livsudyktig.

– Smuglinga, som drep både med kjemi og pistolar.

– Mobbinga, som sender tusenvis av barn gråtande i seng.

– Menneskehandelen, som framleis svinebind hundretusenar.

– Bioteknologien, som er i ferd med å komme ut av kontroll.

– Kjønnsmoralen, som fremmer promiskuitet og tusenvis av oppløyste heimar.

– Trafikkmoralen, som er årsak til halvparten av alle vegulykker.

– Forbruksmoralen, som snart tar rotta på miljøet

– og på vona om ei meir rettferdig verd.

– Forretningsmoralen, som tårnar opp profitt og gjerne lar arbeidsplassane fare.

– Skattemoralen, som er så låg at di rikare ein er, di tyngre synest ein det er å betale.

– Forfølginga, fengslinga og drapa på tverrtenkjarar rundt i land etter land.

Og mykje meir. Her er nok å moralisere over, eller altså lage etikk for. Men eg ser nesten aldri humanetikarane med riven pels på barrikadane.

Er det ikkje etikk som er hovudsaka likevel? Er det tvert imot fridomen til å bestemme i eigne liv?

Mest krefter ser det for meg ut til at forbundet bruker på å konkurrere ut kyrkjelege livsriter og å få fjerna kyrkjelege privilegium. Seglar dei under falskt flagg? Er dei eigentleg eit antikyrkjeleg forbund?

Viss det verkeleg er etikk som ligg dei på hjartet, burde dei vel vere sjeleglade for det vesle etiske gjennomslaget kyrkja framleis har. Ja, dei burde vel gjere kyrkja til ein hovudalliert i mange saker?

Har det noe å si om Gud finnes?