Statskyrkja er i krise, men kristendomen går fram

Dagen melder om ei statskyrkje i krise og at dåptalet stuper. Berre litt over 50 prosent av alle nyfødde barn blir døypte i statskyrkja. Om denne utviklinga held fram vil under halvparten av alle barn bli døypte. Biletet er ikkje heilsvart, for samstundes får me høyra om ”drop-in-dåp” der fleire vaksne let seg døypa.

I Fokusspalta i same avisa skriv førsteamanuensis Lars Dahle ved NLA Mediehøgskolen Gimlekollen eit flott og tenkjevekkande innlegg om misjon i møte med nominell kristendom. Det var veldig bra at dette innlegget kom samtidig med oppslaget om nedgang i talet på barn som blir døypte i statskyrkja.

Det er svært positivt at Lausannerørsla set søkelyset på namnekristendom som ei misjonsutfordring. Nominell kristendom er først og fremst eit fenomen me finn i samband med dei store historiske kyrkjesamfunna som praktiserer barnedåp og ofte er ”folkekyrkjer.” Årsakane til dette fenomenet er nok samansett og vanskeleg å forklara fullt ut. Alle må me vera audmjuke og innsjå at noko har gått frykteleg galt. For ein utanforståande ser det ut som om barnedåpen ikkje verker i samsvar med dei teologiske lovnadene. Ein svært stor del av dei barnedøypte medlemmane i desse kyrkjesamfunna er dessverre ikkje aktive kristne som har oppdaga den djupe gleda i å kjenna og følgja Jesus Kristus.