Teologar som eigentleg er synsarar

Den kristne trua kviler på dei heilage skriftene i Bibelen som vi har fått overlevert frå fedrane. Bibelen fortel om korleis Gud har gjort seg kjend for menneske, kva han har sagt og gjort for og gjennom dei. Slik er Bibelen eit historisk dokument om Guds samhandling med menneske, og den kristne trua er knytt til denne historia av Guds openberringar.

Gud har mange gonger og på mange måtar talt til Guds folk gjennom profetane opp gjennom historia. No i dei siste dagar har han talt til oss gjennom Sonen. Det gamle testamentet om kva Gud har sagt om Sonen. Det nye testamentet fortel om korleis Jesus og apostlane forstod dette.

Jesus gjorde det klart at Skrifta ikkje kan gjerast ugyldig eller setjast ut av kraft, for Skriftene vitnar om han. Det står skrive om Jesus i alle skriftene, heilt frå Moses og til den siste profeten i Det gamle testamentet. Jesus kom ikkje for å oppheva lova eller det profetane hadde sagt, men han kom for å oppfylla. Då djevelen freista han, avviste han freistinga ved å seia: «Det står skrive!»

Jesus kom ganske snart på kollisjonskurs med dei skriftlærde og farisearane som med sine tradisjonar og menneskebod hadde forlate Guds bod. «Dokker har høyrt der er sagt, … men eg seier dokker», sa han ofte i Bergpreika når han underviste i kva Guds ord sa. «Har dokker ikkje lese?» spurde han dei skriftlærde når dei kom med sine eigne meiningar. Han tok folk tilbake til Skrifta og gav dei innsikt i Guds opphavlege meining og gode intensjonar med lova. Ved å seia «Det står skrive!» avviste han alle menneskelege meiningar.

Eg blir stadig forundra over teologar og kristne leiarar som sår tvil om heile Bibelen verkeleg er Guds ord. Eg forstår meg ikkje på teologar som tillegg menneskeleg erfaring større tyngde enn Bibelens ord. Slike teologar er eigentleg synsarar som set seg over Bibelen og «fortolkar» og bortforklarer det Bibelen faktisk seier.

Eg tykkjer det er uærleg å vera prest eller biskop når ein ikkje kan stå for trusvedkjenninga til sitt eige kyrkjesamfunn. Trua på Jesu jomfrufødsel og lekamlege oppstode frå dei døde er grunnleggjande for den kristne trua, men blir bortforklart av nokre prestar og biskopar. Kyrkjer som har to motstridande syn, til dømes om ekteskap og samliv, ligg i strid med seg sjølv. Ingen heim som kjem i strid med seg sjølv, kan bli ståande, sa Jesus.

Jesus sa at ikkje alt i lova har like stor vekt. Rettferd, miskunn og trufast kjærleik er noko av det som veg mest, det er både Jesus og apostlane samde om i si undervisning. Når vi skal prøva å sortera i dette, må vi gå til Det nye testamentet for å læra kva som er rett forståing og praksis. Vi må la det som står skrive i NT kasta lys over det vi les i GT. Vi må kunna seia «Det står skrive!» når vi skal forkynna og undervisa rett lære og tru.

Når ikkje kristne leiarar kan visa til «Det står skrive!» då er det lite sannsynleg at det dei seier er god kristen teologi!

I dag treng vi mange kristne røyster som frimodig seier det Jesus sa: «Det står skrive!»

Åndelege vekkingar møter alltid motbør