Teologisk prinsipielt og praktisk pragmatisk
«Dette må vera det tydelegaste organisatoriske avviket frå ImFs syn i organisasjonens 115-årige historie.»
I alle typar arbeid hender det at det ideelle er vanskeleg å få gjennomført i praksis. Røyndommen er til tider så komplisert at ideala ikkje let seg gjennomføra fullt ut.
Nokre gonger kjem også kristne organisasjonar i situasjonar som gjer at det ein står for teologisk, læremessig og åndeleg vert vanskeleg eller umogleg å få gjennomført i praksis. Dette krev stor visdom om ikkje handlemåten skal føra til framtidig åndeleg skade.
Annonse
Dersom det dreier seg om tidsavgrensa avvik frå organisasjonens åndelege oppfatning, kan ein koma ut av det utan varig skade om ein er seg svært medviten kva avvik ein gjer, og tek dei nødvendige omsyn til dette.
Problemet vil vera proporsjonalt med alvoret i det lærespørsmålet det dreier seg om og av omfanget av avviket.
Diverre ser vi stadig tendensar til at læremessig prinsipielle standpunkt vert nedtona og ein går på kompromiss med desse, ikkje minst når det gjeld tenestedelinga mellom mann og kvinne.
Indremisjonsforbundet (ImF) har no kome i ein slik situasjon ved at ei kvinne er konstituert som rektor ved Bildøy Bibelskule.
Dette må vera det tydelegaste organisatoriske avviket frå ImFs syn i organisasjonens 115-årige historie.
ImF har i alle år stått for at lære- og hyrdingtenesta er tillagt menn med nådegåver og åndsutrustning til dette. Det har også alltid vore slik i ImF sentralt at dei to mest markante stillingane i denne samanhengen er generalsekretær og rektor.
Det er alltid den som har skoa på, som veit best kor dei trykkjer. Den som er på utsida, skal difor vera varsam med sin vurderingar med tanke på kva val ein hadde i det aktuelle høvet.
Det prinsipielle i forhold til det pragmatisk vil like fullt vera det same, uavhengig av kva stol ein sit på når det skal vurderast.
Annonse
Eg er nokså forundra over det valet leiinga i ImF no har gjort, og det går altså på forholdet mellom prinsipp og pragmatikk, ikkje på den aktuelle personen.
Det er i det minst svært dristig og krevjande å setja ei kvinne inn i ein posisjon som organisasjonen har definert som ein lære- og hyrdingfunksjon.
Det er konfliktfylt sjølv om det dreier seg om konstituering for eitt år, fordi ved konstituering går ein fullt og heilt inn i stillinga.
Er det komande år ingen som har den daglege utøvinga av lære- og hyrdingfunksjonen på Bibelskulen, er det ei kvinne eller kven er det? Det er eit høgst aktuelt spørsmål med tanke på den dagleg drifta, og med tanke på den teologiske effekten av det valet som er gjort.
Når ein organisasjon må ty til eit slikt val som det ImF no har gjort, vitnar det om ein problematisk situasjon åndeleg sett i organisasjonen og om ein utfordrande situasjon med tanke på åndeleg leiarskap.
Tek ikkje organisasjonen dette på stort alvor og går i seg sjølv i alle organ, vil situasjonen utvikla seg til ei teologisk og åndeleg omforming av organisasjonen.
