Debatt
Trond Bakkevig og Israel
Etter å ha sett Trond Bakkevig på TVL i dialog med Halvor Nordhaug, er det to inntrykk som sit att.
Bakkevig avslører tydeleg at han har valt palestinsk side – og at han grunnlegg sine synspunkt og haldningar på det som ikkje er historiske fakta.
Annonse
Han seier: « … som jødene kaller Judea og Samaria.» Det finn han ukurant når det i dag heiter «Vestbredden» – Han som er teolog og kjenner GT og NT ut og inn, veit at desse landskapa har hatt sine namn i tusenvis av år, men sluttar seg til den ferske propagandanemninga: Vestbredden.
Det andre punktet han avdekkjer si sidetaking på er når han seier at det ikkje er religiøse grunnar for konflikten mellom jødar og arabarar. Han berre viser til lovnadslandet som Gud gav Abraham i GT – den erstatningsteologiske landslovnaden, som er utgått på dato, nemleg jødane sitt landskrav på Israel.
Han ser heilt bort frå at jødane fekk sin stat oppretta i 1948, ein stat som vart anerkjent etter folkeretten av heile verdssamfunnet.
Palestinaarabarane hadde fått sin stat – mange gonger større enn den flekken Israel er – nemleg Transjordan. Det er altså ikkje land det dreiar seg om, men nettopp religiøs domene: Allahs land skal vera hans for all ettertid: «From the River to the Sea.» Her er ingen plass for eit Israel.
Når Bakkevig skal nemna årsaka til konflikten, peikar han på «okkupasjonen». Men ved å seia det, fell heile basisen for ståplassen hans bort: For det er ingen ulovleg okkupasjon. Jødane eig dei folkerettslege vedtaka til full jurisdiksjon over sitt historiske fedreland: Judea, Samaria og Aust-Jerusalem: Vestbredden.
