Trufaste

Stolane eller benkene er der, trufaste på møte etter møte, dei høyrer til der. Om det er den eine eller den andre som forkynner. Dei har sin faste plass. Nokre av dei vert ofte brukte, for nokre har bruk for dei. Trengjande folk, som trufast treng ny næring for livet med Herren. Stolane vik ikkje unna om det er ein lett eller tung, ung eller gammal som treng dei.

Kvifor kjem dei og fyller opp stolane? Kvifor er nokre like trufaste som stolane?

Kvifor går du til bords når maten vert servert? Du lever, og livet treng mat. Det er levande personar som set seg til bords. Det er dei som treng mat, dei levande, ikkje dei døde.

Trufaste ikkje berre av plikt, men av trong. Kjem gjer dei når det er mat å få. Kjem om det er fåe eller mange andre. Er ikkje fyrst og fremst opptatt med kven som ber maten på bordet. Jesus er der når ein er samla i Hans namn. Trufaste saman med andre trengjande.

Trufaste har mange vore og er i forbønn, av naud for si eiga sjel og for andre. Dette sukket, ropet lever der, for dei er redd den åndelege død. Bøna om vekking lever. Dei treng å haldast vakne, kjenner på kor den åndelege søvn held på å overmanna dei.

Paulus hadde eit hjarteynskje som førte til bøn. Rom 10,1: «Brør, mitt hjartans ynske og mi bøn til Gud for dei er at dei må verta frelste.»

Rakel, kona til Jakob hadde ei smerte. Ho fekk ikkje barn. Denne smerte førte til ei bøn. 1.Mos 30,1: «Gjev meg barn! Elles døyr eg.»

Det er livet som ropar etter nytt liv må bli født. Det er den som dagleg vaknar som lever i vekking som bed om vekking. Veit han treng det for eigen del. Veit at folk må bli frelst. At dei må koma inn på den levande vegen som ber dei heim til himmelen. Kan ikkje lata vera å be, for det er ein del av livet.

Jesus sa noko om å samlast, men og om noko meir. Trellane samlast også. Der er eit trellesamfunn, og eit samfunn av barn. Dei har også noko felles, trellane.

Godt å koma saman, ja. Men å koma saman i Jesu namn er rikare. Der har han lova å vera.

Ho skreiv slik i innbydinga til møtet: «Me ventar storbesøk, Jesus har lova å koma.»

I Hans namn, Jesu namn. Der det dreia seg om Han. Avhengigheit av Han. Der det Han er, og har gjort er sentrum, ikkje samlinga.

Dei søkte Jesus, og difor samlast dei. Eit samfunn av frelste syndara, som trengde å få høyra ordet om korset.

Jesus opptatte fordi dei treng Han. I himmelen er dei også samla om ein person, og Hans verk. Då stig takken til Han som berga dei heim.