Underordning – utgått på dato?

Ein underleg debatt om underordning har i den siste tida gått i kristne aviser. Somme seier at debatten er utdatert fordi det er full likestilling i heimen deira og det kristne miljøet dei er ein del av. Andre avviser tanken om underordning av di dei prøvde å underordna seg, men fekk det ikkje til.

Eg er forundra over at folk, som til vanleg vil vera bibeltru og halda fast på klassisk kristen tru, så lettvint motseier Guds ord om at kona skal underordna seg mannen sin. Mange konservative kristne tyr til den liberale tilnærminga og let kulturen avlysa dei skriftorda som kolliderer med vår samtid. Dei mange karikeringane av kva underordning inneber, hjelper oss heller ikkje til å forstå den bibelske sanninga om underordning.

Så har vi dei som seier at alle dei gamle paternalistiske og hierarkiske rangordningar er oppheva i Kristus. Denne språkbruken avslører kva briller dei les Bibelen gjennom. Kanskje utan at dei veit det, er dei påverka av verdslege filosofar som Niezche, Faoucalt og Derida og ser alt med brillene av «maktkamp», «undertrykking», «dekonstruksjon». Slike ideologiske briller hjelper oss ikkje til å få tak i kva Guds ord verkeleg seier.

Guds ord seier klart og tydeleg at underordning er noko alle kristne må ha del i. Bibelen seier at vi skal alle underordna oss kvarandre. Ingen går fri. Vi må alle stå i gjensidig underordning til kvarandre. Eg må læra å høyra på deg og du må læra å høyra på meg.

Det er ei naturleg følgje av å vera audmjuk at vi lærer å underordna oss under kvarandre. Vi har alle våre sterke sider, vi har alle noko verdifullt å gje andre. Det er berre når vi gjensidig underordnar oss under kvarandre at vi kan gje og ta imot frå kvarandre på ein rik og meiningsfull måte.

Alle påbod om underordning har denne generelle underordninga til kvarandre i botn. Har vi ikkje lært å ha ei generell haldning og vilje til å bøya oss og underordna oss under kvarandre, vil vi ha tendens til å vera ulydige og opprørske mot dei som Gud har sett over oss.

Underordning er Guds påfunn. Det er sjølve grunnhaldninga i hans rike. Vi finn underordning i den treeinige Gud, vi finn det i alt Guds verk. Gud er den suverene Skapar og Herre, han gjev sine lover og evige skaparordningar. Guds styresmakt må få synlege uttrykk i Guds forsamling og i kristne heimar gjennom rett underordning. Underordning er ikkje berre ei universell skaparordning, men vi må sjå denne skaparordninga i lys av Jesu Kristi forsoning og frelsesverk på krossen. Guds frelsesplan i Jesus Kristus kastar nytt lys over denne skaparordninga.

Når Bibelen taler om underordning så er alltid rettferd eit vilkår for rett underordning. Kvart menneske er ansvarleg for sine eigne gjerningar. Difor er blind lydnad aldri rett. Alt vi gjer må vi gjera ut frå den overtydinga at det er rett og rettferdig det vi gjer. Alt anna stemplar Bibelen for synd, for vi skal alltid lyda Gud meir enn menneske.

Utan underordning får vi anarki, kaos og strid. Dette gjeld på alle område i livet. All styresmakt er innsett av Gud og vi må underordna oss dei han har sett over oss, ikkje berre dei gode og milde, men dei urimelege òg.

Vi må underordna oss dei vedtak som storting og regjering gjer. Ein arbeidar må underordna seg arbeidsgjevar og sjef. Ein lærar må underordna seg rektor. Elevar må underordna seg rektor og lærarar. Barn må underordna seg far og mor. Vi må underordna oss leiarane i forsamlinga.

Kyrkja må underordna seg Kristus, for han er hovud for kyrkja, og slik skal også kona underordna seg mannen som er hovud for henne. Dette er Bibelens klare lære som vi ikkje kan setja strek over, men vi må heller prøva å finna ut korleis vi kan praktisera dette på rett måte i vår tid.

Om vi forstår det ansvaret Gud legg på mannen, når han gjer han til hovud over kona, bør Bibelen si lære om underordning ikkje vera så skremmande for kvinna.