Debatt
Utsendt for å byggja Babels tårn?
Årets kristensatsing i Noreg fekk engelske språkbein å gå på – med både hovudtittel, motto (satsa heilt på Jesus) og omtale av førebuande møte på engelsk.
Slik viser kristne at ein følgjer tidsånda. For i siste generasjon har engelsk breidd seg ekstra sterkt ut i Noreg, i takt med globaliseringa – både i akademia, næringslivet og kristne samanhengar, der Dagen for tida søkjer etter ein «key account manager» (= rekneskapsførar?).
Annonse
Forteljinga om Babels tårn i 1 Mos 11,1–9 viser at Gud går imot prosjekt som handlar om å byggja ein by med eit himmelhøgt tårn for å fremja seg sjølv. Og med eitt tungemål og dei same orda var dette prosjektet realistisk – før Gud vildra tungemålet deira slik at dei vart spreidde ut over heile jorda.
Men på pinsedagen (Apgj 2) vart forbanninga over Babel broten – ikkje ved at Gud endra meining om språkleg einfald, men ved at læresveinane ved Anden fekk kraft til å forkynna Guds storverk på fleire nye tungemål.
Men denne pinsekrafta ser ikkje ut til å vera viktig for dei som stod bak «The Send» (TS). For der var det tendensar til språkleg einsretting og bruk av andre strategiar enn dei Jesus brukte. For medan Jesus gjekk i avsidesliggjande område eller til synagogene i alle byane og landsbyane (Matt 5,1; 9,35), samla TS folk kun i større byar og til slutt i hovudstaden inne på eit stadion i mørkeret med kunstige lyskastarar.
TS planla sitt stormøte i to år, byggjande seg opp mot eit vellukka klimaks, medan Jesu klimaks – også det i hovudstaden rett nok, inkluderte fornedring og død.
Istaden var det teikn på Babels ånd, der målet er å bli stor i seg sjølve slik at Gud eigentleg blir overflødig.
Vidare kravde TS inngangspengar, i kontrast til Jesu ord i Matt 10,8. Og medan Jesus hadde tru på dei små samlingane (Matt 18,20; Luk 12,32), ville TS samla so mange som råd, i trua på at dette er nøkkelen til fornya kraft til misjon på vegner av Gud – trass i svak vekt på Guds kraft i form av lækjedom frå all sjukdom og alle plager, noko som kjenneteikna Jesu misjon (Matt 9,35).
Og stemnet gav ein ny misjonsoptimisme. Men til ære for Gud? På pinsedagen var språkunder til andre språk eit teikn på at Anden verka, men dette teiknet var fråverande på TS. Istaden var det teikn på Babels ånd, der målet er å bli stor i seg sjølve slik at Gud eigentleg blir overflødig.
No vil arrangørane nekta for at dei gjer Gud overflødig. Men både språkteikna og valet av strategiar vitnar litt mot TS. Sjølv har eg meir og meir sett at å tru på Jesus og å tru på kyrkja inkludert misjonsorganisasjonane, er to ulike ting. No er det sjølvsagt rett å følgja opp dei som har svart ja på TS sine kall, men samtidig kan kyrkjer/organisasjonar ta Guds plass viss ein blir for ivrige i å rekruttera folk til sitt arbeid.
Som medarbeidar på UiO si sommarteneste i 1979, opplevde eg sterk og god forkynning på Jesusfestivalen i Molde. Men den mest forløysande erfaringa den sommaren fekk eg – utan påtrykk frå andre, på Hurtigruta heim att frå Molde; av å få kraft til å be konsentrert åleine i ein heil time – noko eg aldri hadde erfart før. Og sidan dess har eg hatt mange lange bønestunder åleine.
