Vi er undervegs

Me er alle undervegs på så mange område; generelt i livet, i trua, i vårt leiarskap. Likevel lurer eg på om me av og til gløymer nettopp det. Me har store krav til oss sjølv og kvarandre.

Det eg har lært aller mest av opp igjennom livet er både eigne og andre sine blemmer. Kanskje har fleire tenkt tanken «nå er det over», det katastrofale som skjedde er eit før og etter. Så oppdagar me forhåpentlegvis at livet går vidare likevel. Eg kan koma styrkja ut av ting, sjølv om kjensla av skam og nederlag kan vera sterk nett når ting skjer.

Bibelen er vår «handbok for livet», og tar opp så mange aktuelle tema. Bob Clinton er ein som har studert leiarskap i Bibelen. 70 prosent av dei som Gud hadde valt ut og utrusta til teneste, enda dessverre ikkje tenesta og livet sitt godt. Det er verkeleg til ettertanke. Det handlar ikkje berre om å begynna sterkt, men også å fullføra godt.

Så mangt kan seiast om leiarskap. Noko av det viktige er korleis me handterer smerte, og korleis bli ståande med gudsfrykt og ei djerv tru gjennom livet.

Det er sagt at forskjellen på den du er i dag og den du er om fem år, er vennene du vel og bøkene du les. Kven lar eg forma tankane og livet mitt? Bibelen er Guds tale til oss menneske gjennom alle tider. Korleis lar eg den påverka og leia meg gjennom kvardagen? Korleis kan Gud og hans stemme i sterkare grad vera min styrke og forma tankane mine når eg ikkje kjenner meg verdig?

Det er så mange personar i Bibelen me kan læra av, ikkje perfekte menneske, men menneske Gud kunne bruka. Patriarken Jakob var ein løgnar, profeten Jona flykta frå Gud, Jeremia var deprimert, Moses hadde kort lunte, og Peter var den impulsive. Gud fekk likevel utretta mykje gjennom desse menneska. Ærleg talar Bibelen om livet deira.

Sårbar, men sterk!

Også gjennom deg og meg kan han «gjera så uendeleg mykje meir enn alt det vi bed om og skjønar» (Ef 3, 20). Gud brukar oss gjennom våre ekte og ærlege levde liv, først og fremst, ikkje gjennom det perfekte.

Ordet «kvarandre» i Bibelen minner oss om at me ikkje er kalla til solospel, men til lagspel. Me skal bera over med kvarandre, elska kvarandre, tilgi kvarandre, oppmuntra kvarandre, gi akt på kvarandre … Så skal me også få be for kvarandre, for alle menneske – og for kongar og alle i leiande stillingar (1 Tim 2,1–2).

La oss alle få vera undervegs.