Jusstudenten Sverre Olai (22) har alltid med Bibelen på lesesalen

Sverre Olai Knardal har eit stramt program, men har sett av tid til å bli intervjua. Han var seint i seng kvelden før etter å ha bada saman med gode vener frå Lagskollektivet I.

Klokka 16.00 er han leiar på Alphakurs, og same kveld skal han og fleire hundre studentar på «Velkommen til Bergen».

Knardal skal stå på stand for Betlehem Unge vaksne og oppmuntre nye studentar til å finne seg ein åndeleg heim.

– Det er utruleg viktig for å bli bevart som kristen, seier han.

Synleg kristen

Heilt frå barneskulen har Knardal tenkt at han skulle gjere som far sin, å bli jurist.

– Eg brukar å seie at eg ikkje hadde «fri vilje» då eg valde å studere juss, seier han og smiler.

Men etter at Bibelen vart levande for han som 18-åring, har ambisjonar om eigen karriere fått mindre betydning. Han skulle gjerne studert teologi, men valde juss i håp om å kunne vere ein synleg kristen i eit miljø der det ikkje er så mange andre kristne.

– Saman med andre kristne på studiet prøver vi å byggje relasjonar og etablere venskap med folk som ikkje deler vår tru, fortel han.

Jusstudenten kjem frå Volda og er nynorskentusiast. Han omtaler seg sjølv som ekstrovert. På Lagshuset i Bergen bur han saman med ti andre kristne studentar. Her har han ansvar for mellom anna bibeldykk, som blir arrangert anna kvar veke. Dei har morgonbøn i lag og møtest med jamne mellomrom til lovsong og samling om Guds Ord.

– Det er flott å bu med folk som er så svoltne etter Gud. På fritida finn vi på heilt vanlege ting, alt frå fjellturar til escape-room og bading.

«Han Jesus-fyren»

Før studiene tok han to år på bibelskule. Der vart han omtalt som «han Jesus-fyren».

– Eg tok meg litt nær av det, for i tillegg til Bibelen har eg mange interesser. Eg er glad i å vere aktiv, elskar historie og ikkje minst reising. Eg ønskjer å besøke alle land i verda.

Så langt i år har han vore på misjonstur til Tsjekkia, Hellas, Romania, Nord-Norge og Sentral-Asia. I haustferien skal han til Israel.

– Misjon er viktig for meg. Eg kjenner nok litt på det, seier han utan gå nærmare inn på det.

I vår vart han intervjua på Live Bergen, som var knytt til avisa Norge Idag. Der sa han at han trudde jussen hadde hjelpt han å lese Bibelen.

– På kva måte?

– Når du skal lese ei lov, må du lese nøyaktig. Slik er det også med Bibelen. Eg merkar at det påverkar kor nøyaktig eg les.

Ein hardbarka ateist

Knardal omtaler Gud som «ein heilag og feilfri dommar».

– Eg har ikkje problem med ein Gud som dømmer synd. Han mister ikkje besinnelsen når han dømmer. Det er noko av det eg beundrar mest ved Han. Når eg les juss, tar eg meg ofte i at eg finn spor av Gud der.

Han bruker alltid å ha med Bibelen på lesesalen. Han var litt nervøs for det i starten, men han brenn for å vere ein synleg kristen.

– Det er berre fantastisk om folk spør meg om tru, seier han.

Ein hardbarka ateist fekk han til å reflektere over trua då han gjekk på vidaregåande. Dei spelte på same fotballag og fann tonen. For å greie å svare på utfordrande spørsmål, las han seg opp på trusforsvar, vitenskap og religionar. Målet var å ha gode og alternative svar i religionsfaget i tredje klasse.

– Eg trur Gud brukte denne kompisen til å få vekke meg. Bibelen er sannferdig og godt bevitna historisk. Det gjev meg god grunn til å bruke god tid med Guds Ord, seier han.

Les sakte

Knardal vekslar mellom mengdelesing og å lese sakte, vers for vers.

– Ved å lese sakte, får eg meir tiltru til det som står der, seier han.

Når han lærer seg vers utenat, vert han ofte minna på dei gjennom dagen. Han ser ein samanheng mellom oppmodinga om å «be uavbrutt» og å fylle seg med Guds Ord, fordi tankane stadig blir dradd mot det han har lese.

På fritida forkynner han ein del for unge i ulike samanhenger. Og når han forkynner, held han seg tett til Bibelen.

– Det skaper begeistring og takksemd. Det beste eg har i livet er Guds Ord. Når det er på innsida, vil det flyte ut og treffe andre, seier han med overbevisning.

Finn evangeliet over alt

Jusstudenten får mykje ut av å lese Bibelen saman med andre. Når studentane samlast til bibeldykk i regi av Laget, les dei først eit kapittel for seg sjølv. Deretter snakkar dei saman om det dei har lest.

– Kva har du igjen for å lese Bibelen saman med andre?

– Djupare venskap. Ei god bibelstund fører til lovprisning og utvidar perspektivet av kven Gud er.

Når Knardal les Bibelen, finn han evangeliet over alt. Der finn han retning for sitt eige liv, og ofte grip han seg sjølv i å tenkje at «dette har ikkje menneske funne på».

Han er konkurransemenneske og vert trigga av utfordringar. Då han gjekk på bibelskulen, skulle dei lese gjennom heile Bibelen på eitt år. Han følgde planen til punkt og prikke og kom i mål før tida.

– Eg var supergira, seier han.

– Vanskeleg for å seie nei

Ein skulle tru at jusstudenten hadde hendene fulle med å studere juss, men Knardal har mange jern i elden. Han arbeider I Betlehem Indremisjon og Misjon Uten Grenser. I tillegg arbeider han som konfirmantleiar i regi av Den norske kyrkje.

– Du er ikkje redd for å gå på ein smell?

– Jo, og eg har snakka med nokon som har gjort det. Der er mange som gjev meg råd, og eg har eldre folk som talar inn i i livet mitt. Eg er også bevisst på å kjenne etter korleis eg har det.

Knardal fortel at det er vanskeleg å seie nei når han blir spurt, og at han har vanskeleg for å avlyse ting han har sagt ja til.

– Folk må nesten skjøne at dei ikkje kan spørje meg om alt, seier han.

Frykten for menneske

Nokre vil kanskje meine at han har ein alvorleg tru, fordi han snakkar så mykje om syndens konsekvensar.

– Men vi kan ikkje forkynne evangeliet utan å snakke om det, seier han.

Sjølv er han redd for at frykten for menneske skal bli større enn gudsfrykten.

I eit intervju med Dagen i sommar sa Eilert Fredly til Dagen at han høyrer svært sjeldan nokon setje ord på konkrete synder. Fredly er tilsett i Misjonssambandet og har lang erfaring med å undervise unge menneske.

Knardal trur på si side at folk kjenner seg igjen i synd og meiner at ein ikkje kan forkynne evangeliet utan at ein også adresserer synda.

– Sjølv om vi forkynner til modne kristne, vil det alltid gje ei overbevisning om synd og takksemd for den store frelsa, seier han