Pastoren har venta i 20 år på misjonærar som ikkje kjem: – Som kastelause står vi bakarst i køen

Då Geneson Boopalan tok imot Jesus i 1990 trudde han at han blei kristen, ikkje kastelaus.

I dag, 33 år seinare tviler han – ikkje på Gud, men på kristne i India sin vilje til å lausrive seg frå det hinduistiske kastesystemet.

– Blir ikkje høyrt

Heile livet har Boopalan stått utanfor og sett det indiske samfunnet utvikle seg i raskt tempo. Vegane er blitt betre, fleire har fått tilgang til internett og fleire kan flytte inn i leilegheiter med høgare standard.

Frå engelskspråklege kristne aviser les Boopalan om trusfeller som lir, men som får medieomtale og støtteerklæringar frå heile verda.

Sjølv slit han med å nå igjennom lydmuren med dei kastelause sin historie.

– Somme gonger gret vi til Gud. Når kjem hjelpa?, spør pastoren.

Han ønskjer hjelp med evangelisering og bibelopplæring frå utanlandske misjonærar.

– Det trengst nokon utanfrå som ikkje er farga av kastesystemet, fortel han.

Indiakjennarar Dagen har snakka med meiner at førestillinga om kastelause som ureine kan forekome også blant høgkaste-indarar som har konvertert til kristendommen.

Det kastelause dalittfolket som Boopalan er ein del av er nemleg på botnen av rangstigen i det indiske samfunnet.

Som kastelause får dalittane ikkje ein gong komme inn i hinduistiske tempel. Dalittar blir ofte kalla «dei undertrykte» og blir stempla som «ureine,» «kastelause» eller «urørlege.»

Dei blir diskriminerte og behandla som avskum av andre kastar, ifølgje Strømmestiftelsen.

Sparte to årsløner for å delta på misjonsmøte

Dagen treff Geneson Booapalan på ein internasjonal baptistkonferanse i Stavanger. Hit har han komme for å få hjelp, både til å drive misjonsarbeid meir effektivt, men også for å knytte kontaktar med potensielle misjonærar og støttespelarar.

Han er godt førebudd med nye klede og nytrykka brosjyrar om det kristne arbeidet han driv på heimstaden.

Å komme til hit Stavanger har kosta han og familien dyrt.

Dalittpastoren har spart to årsløner.

– Kona mi heime gret. Korleis kan du forsørgje familien viss du skal reise på den dyre konferansen på andre sida av jorda, spurte ho meg. Eg sa «Gud vil hjelpe oss».

Pastoren ser alvorleg ut.

– Eg trur det nyttar å møte folk ansikt til ansikt. Folk lar ikkje vere å hjelpe folket mitt fordi dei ikkje bryr seg. Dei lar vere å hjelpe oss fordi dei ikkje kjenner oss.

Fann nytestamente på eit toalett

Boopalan fortel si historie:

– Forfedrane mine pleidde å ofre dyr i trua på at det ville hjelpe oss som kom etter dei. Slekta mi har i alle generasjonar ofra mykje til gudane, men det var ikkje hjelp å få, fortel han.

På slutten av 80-talet fann Boopalan ein bibel på eit offentleg toalett.

Som konfirmant trodde Malin (20) at bibelfortellingene bare var eventyr. Fem år senere oppfordrer hun Norges mektigste kirkepolitikere til å gi unge mer bibel

Håpet om hjelp blei tend på ny.

– Jesus var annleis enn alle andre gudane eg hadde høyrt om. Eg visste eg hadde funne vegen til fridom.

Boopalan tok kontakt med ein mann han visste var kristen.

– Han forklarte at Jesus kom for å frelse syndarar. Eg lærte om arvesynda og at alle er syndarar, men at Jesus døydde på korset for oss.

Den kristne venen tipsa om eit teologisk seminar Boopalan kunne delta på. I 1990 lét han seg døype og blei baptist.

Begynte å evangelisere

Framtidstrua var stor den gongen.

– Den hinduistiske religionen har tatt frå folket mitt all verdigheit. Jesus gir den tilbake igjen, lærte eg.

Nyfrelst og ivrig tok Boopalan til å evangelisere blant folket om det han hadde sett og høyrt.

Mange var skeptiske.

Avsløring: Svein-Magne Pedersen ber om millioner til nødhjelp. Bare noen få prosent kommer fram

– Dei var lei av å gi til gudane utan å få noko tilbake, fortel han.

Men Boopalan gav seg ikkje.

Dag og natt kunne han og familien, som etter kvart også blei kristne, stå på gatene og dele ut traktatar. Den vesle forsamlinga av kristne vaks og sommaren 1999 starta han kyrkjelyden, Grace Baptist Church.

Kyrkje har også mykje sosialt arbeid, med mellom anna matutdeling til gamle og sjuke så vel som undervisning i Bibelen og den indiske grunnlova.

Planta kyrkje med 1400 medlemmar

I dag tel kyrkja hans 1400 medlemmar. Frå Grace baptist church har det sidan sprunge ut 25 andre kyrkjer i Tamil Nadu-området.

Likevel har det vore vanskeleg å få innpass hos kristne kyrkjesamfunn i India. Som kastelause hamnar dalittane nedst på rangstigen, også blant kristne, ifølge baptistpastoren.

Indiske kristne trosser forfølgelse – Arrangerer «Kristen-dag»

– Kastesystemet er i DNA-et til alle indarar, seier han.

Venskapskyrkjelydar, misjonærar, økonomisk støtte til eit teologisk seminar samt skulestipend og gründerhjelp er noko av det pastoren ønsker hjelp til.

– Mange misjonærar kjem frå mindre kyrkjelydar enn den du har bygd opp. Kva kan ein misjonær få til som de ikkje får til sjølv?

– Kunnskap. I dag kjem dalittar til Kristus, men dei blandar hinduistisk og kristen praksis, fordi bibelkunnskapen er låg. Det er veldig farleg. Eg vil tilby dei bibelskule, men eg klarer det ikkje åleine, seier han.

India-forskar

Men pastor Genesen Boopalan kan ikkje vente seg utanlandske misjonærar med det første, ifølgje Oddvar Holmedal.

Holmedal har vore misjonær blant kastelause i Nord-India i 15 år og arbeidd med landet eit heilt yrkesliv, for Normisjon.

– Å komme som utlending til India og forkynne evangeliet er veldig vanskeleg med regimet som styrer i landet nå. Ein skal vakte seg vel for å gjere det, seier Holmedal.

Kristne i India gjemmer seg i skogen. Kirkeledere krever umiddelbare fredsaksjoner

I staden må dalittane be om hjelp frå kristne organisasjonar i eige land, meiner den tidlegare misjonæren. Han trur det høyrer med til unntaka at dalittar blir nedprioritert av kristne fordi dei er kastelause.

– Eg kjenner også syd-indarar frå lågkastebakgrunn som er blitt leiarar i kristne organisasjonar og kyrkjer, presiserer Holmedal og legg til at det er ingen grunn til at dalittpastoren treng gi opp håpet.

Avslutning

Etter lange dagar med seminarer på misjonskonferansen i Stavanger er det tid for mingling og utflukter. Medan folk samlar seg i grupper for å gå på sightseeing, shopping og fottur er Geneson Boopalan igjen åleine i resepsjonen og ser på trusfellane forlate IMI Forum saman.

Han har ikkje gitt opp håpet om å få internasjonale misjonsvener.

– På konferansen er det stort fokus om å stå saman med kristne søstrer og brør rundt om i verda. Deltakarar frå Nigeria, Libanon og Ukraina held appellar og deler vitnesbyrd om samhald med baptistvener frå heile verda.

– Ein dag blir det kanskje meg som kan stå her og takke folk for støtta, seier han.