Slik fann sommarvikarane Bjørnar (24) og Erlend (23) ut at dei ville bli prestar

Nyleg melde Statistisk sentralbyrå at sju av ti unge hadde sommarjobb i fjor, men nokre stillingar er meir spesielle enn andre.

Bjørnar Sæle (24) og Erlend Fauskanger (23) går på den nyoppretta presteutdanninga til NLA Høgskolen i Bergen.

Dei har for første gong prøvd seg som prestevikarar i sommar.

– Det var nesten litt surrealistisk at «eg» skulle ha gravferder, seier Fauskanger.

Prestevikar

Sæle har to år igjen av studiet, i sommar har han vore vikar i Fana og Ytrebygda kirke.

Han seier møta med menneske, og å få forkynne evangeliet til dei har vore det mest unike med jobben.

I det seksårige teologistudiet kjem nesten all praksis på slutten, difor syns Sæle det var fint å endeleg få prøve seg som prest.

– Det er ein viss avstand mellom den akademiske teologien og den relasjonsorienterte prestetenesta.

– Det er først når du jobbar som prest, og står på eigne bein, at læringskurva verkeleg blir bratt, seier han.

Spesiell jobb

Teologistudenten seier det har vore ein spesiell sommarjobb, sjølv om den er veldig relevant for utdanninga.

Då han begynte i jobben, var det gravferder han var mest spent på.

Det blei likevel noko han treivst med.

– Sjølv om det er mange som gruer seg til gravferder, synest eg det har vore noko av det finaste.

– Det har vore fint å snakke med dei pårørande, lytte til dei og få løfte fram det kristne håpet, seier Sæle.

Han opplever tilliten til «presten» kjem naturleg i ein slik situasjon, sjølv om ein er ung.

Første gudsteneste

Sæle synst første gudstenesta var særleg utfordrande.

– Det litt skummelt å vere «presten». Kanskje fordi eg i første rekke har bakgrunn frå det frikyrkjelege, og ikkje så vand med det liturgiske, seier han.

Sjølv om læringskurva i byrjinga var bratt, sit han igjen med mykje.

– Eg har lært ein god del om kva det vil seie å vere prest. Erfaringa mi er også at Gud er der når eg er på litt ustø grunn, seier han og legg til:

– Sjølv om det gjerne først er i ettertid ein ser det, er opplevinga av at ein ikkje er åleine sterk.

Skulle ikkje bli prest

Sæle hadde eigentleg ikkje planar om å bli prest.

– Eg hadde tenkt til å berre ta eit årsstudium i praktisk teologi, så skulle eg studere noko «skikkeleg».

– Gjennom enkelte av faga begynte eg likevel å sjå meg sjølv i presterolla, difor kasta eg meg over på det «ordinære» teologistudiet, seier han.

Sæle har opplevd sommarjobben som motiverande, og har framleis lyst til å bli prest etter den.

Han trur prestemangelen i Den norske kyrkja mellom anna skuldast at andre store kristne organisasjonar tiltrekker seg potensielle kandidatar.

– Eg trur fleire og fleire set teologiutdanninga høgt, seier han.

Lønna praksis

Fauskanger har tre ar igjen før han er ferdigutdanna prest.

I sommar har han jobba i heile Vesthordland prosti, eit prosti med 13 kyrkjer.

– Eg har vore over alt på Askøy og i Øygarden. Det har vore litt utfordrande, men også veldig spennande å komma til så mange kyrkjer, seier han.

Han syns det har vore fint å ta eit steg ut frå det akademiske studieløpet.

– Når vi ikkje har så mykje praksis, er det kjekt å få lønn i seks veker for å prøve seg som prest, seier han.

Gravferd

Teologistudenten syns gravferdene har vore spesielle.

– Det var nesten litt surrealistisk at «eg» skulle ha gravferder.

– Samtidig har eg møtt mykje tillit frå dei pårørande, og det har vore ein viktig del av jobben å berre vere der for dei, seier han.

Dette beskriv han som noko av det mest gjevande med jobben, sjølv det var gravferdene han var mest nervøs for før han begynte.

– Eg hugsar særleg ein augneblink. Eg var ferdig med mi første gravferd og gjekk bort til ektefellen til avdøde og tok ho i handa. Det var ei sterk oppleving, seier han.

Teologistudiet

Fauskanger hadde også ein lang veg før han bestemte seg for å bli prest.

– Då eg jobba som kyrkjetenar på vidaregåande fekk eg sjå kva prestane kan bety, og kor godt dei likte jobben. Det trur eg planta ein liten tanke i meg.

Han forklarar vidare at han lenge har vore interessert i teologi.

– Eg tok ei teoretisk bibelskulelinje, og bestemte meg for at om eg framleis er interessert etter det, begynner eg på teologi.

– Når eg omsider starta på studiet, var ikkje målet å bli prest. Det vaks likevel på meg, og eg bestemte meg på eit tidspunkt for å gå for det, seier han.

Fauskanger er ikkje sikker på kva kyrkja skal gjere for å rekruttere fleire prestar.

Likevel spør han seg sjølv nokre gongar om ei seksårig teoritung utdanning skal vere det einaste ordinære studieløpet.

Utfordrande

Fauskanger opplevde også den første gudstenesta som utfordrande.

– Det var rett inn å planlegge tre dåpar, velje salmar, sette seg inn i liturgien og så vidare.

– Det har vore mykje støtte og rettleiing, men det var litt «skummelt» å vere prest på første gudstenesta, seier han.

Etter ein sommar som prest, sit Fauskanger igjen med mykje gode opplevingar og møte med menneske.

– Eg har lært mykje om kva ein kan bety som prest, og kva det inneber å vere det, seier han.

Målet til Sigurd var å studere teologi, ikke nødvendigvis å bli prest

Stor pågang til ny presteutdanning