Elskar fødslar: – Eit skikkeleg «adrenalinkick»

Ei nybakt mor kjem trillande med barnet sitt. I korridorane kryr det av jordmødrer i blå og kvit uniform.

Ei av dei er Hanne Elise Hundvin Åsheim.

– Dette er draumejobben, seier ho.

I søndagens tekst frå Det gamle testamentet les vi om jordmødrene som tok imot Moses.

Moses blir fødd

Det heile er ei brutal historie. Farao ber dei hebraiske jordmødrene om å drepe alle gutebarn, fordi han fryktar at israelittane skal bli mektigare enn han.

Jordmødrene nektar å gjere som han seier, noko Gud ser stort på.

Ulydnaden munnar ut i at Moses blir født, veks opp og leiar israelittane ut av fangenskapen i Egypt og mot det lova land.

Det heile starta med jordmødrene som lydde Gud, meir enn Farao.

Glasblokk nummer fem

I nærare 100 år har bergensarar og andre vestlendingar sett dagens lys på den segnomspunne Kvinneklinikken, som mødrer og fedrar seint gløymer.

No er det slutt.

Det er berre halvanna veke sidan Haukeland universitetssjukehus i Bergen fekk ei splitter ny fødeavdeling, då Dagen møter jordmor Hanne Elise Hundvin Åsheim.

I glasblokk nummer fem er dei endå ikkje heilt vane med dei nye omgjevnadene. Dei spring framleis rundt og leiter etter kvar ting er.

Veggane er rippa for bilete og kunst. Romma er fylt med moderne teknologi.

– Det er nok litt mindre personleg her, seier Hanne Elise Hundvin Åsheim.

Ho er likevel veldig stolt då ho viser Dagen rundt på den nye arbeidsplassen hennar.

Eit minne om alle som vert fødd

På ein stol i gangen står eit minne frå den gamle Kvinneklinikken.

Heilt sidan 1997 har avdelinga hatt ei kalendertavle der kvar fødsel blir representert av ein pinn i to ulike fargar.

Gutar får blå, og jenter får raud.

– Vi held fast på det tradisjonelle, der, seier jordmora med glimt i auge.

Ein livslang draum

Draumen om å bli jordmor kom tidleg for Hundvin Åsheim. Heilt frå barnsbein av var ho opptatt av gravide kvinner og babyar.

Innan ho begynte på utdanninga si, var det knapt eit tv-program om fødslar ho ikkje hadde sett.

Og etter seks år med studie, trådde ho inn i det ho i dag kallar for «draumejobben».

– Eit adrenalinkick

Trass i at store delar av dagen går med til papirarbeid, er det sjølve fødslane som er høgdepunktet.

Då har ho ansvaret for at ting går saumlaust og trygt for seg.

Ho sløkker taklampa, tenner i stearinlysa og finn fram utstyret slik at fødestova er klar til å ta imot kvinna som skal føde.

Sprøyter, sterile hanskar, navlestrikk, avnavlingssett og kladdar.

Eit av dei viktigaste instrumenta er jordmorstetoskopet.

Når fødselen er i gong, kan ho høyre hjarterytmen til fosteret gjennom det.

Samtidig er det å hjelpe den fødande kvinna viktig.

Ofte tar ho i bruk ein såkalla fødeball, som gir bekkenet ein gunstig posisjon for at barnet kan rotere rett nedover.

Det mest meiningsfulle Hundvin Åsheim gjer, er likevel å vere ei støtte for den fødande.

Mange unge kvinner har lite tru på seg sjølv når dei kjem på avdelinga.

– Då får eg vere med og heie på dei. Eg blir ein slags personleg trenar. Det å kunne hjelpe dei i mål og gi dei den kjensla av meistring, er det kjekkaste eg gjer, seier ho.

Og når fosteret omsider får sitt første møte med verda, er det ofte eit møte med hendene til jordmora.

– Det er eit skikkeleg «adrenalinkick». Ein blir nesten litt avhengig av det, seier ho og ler.

Undersøker morkaka

Denne morgonen er det berre éin fødsel på avdelinga. Den er overlaten til studentane som treng øving. Dagen får likevel vere med når Hundvin Åsheim skal undersøke morkaka, for å sjå at alt er som det skal.

Ho går inn på eit lite rom som er fullt av jordmødrer. I midten står eit stålbord med ei morkake på.

Hundvin Åsheim målar opp storleiken, veg den, ser på fargen og kjenner på konturen i vevet.

– Dette er ei veldig fin morkake, seier ho.

Den er jamn, symmetrisk og har fin farge. Dersom nokon til dømes røykar, vil fargen bli meir gråleg, forklarar jordmora.

Når Hundvin Åsheim er ferdig, blir alt skrive ned og seinare journalført.

Ei krevjande side ved jobben

På den nye avdelinga har Hundvin Åsheim allereie funne ein favorittplass.

Utsikta over byen er eineståande og her plar jordmora å sitte og sjå utover når ho har litt tid til overs før vakta startar.

Rett nedanfor vindauga møter ein likevel eit kontrastfullt syn – den lokale gravplassen.

I søndagens tekst les vi om kongen i Egypt som ønskte alle hebraiske gutebarn døde, og om jordmødrene som utifrå sin gudsfrykt ikkje lydde han. Det til trass for at dei sat sit eige liv i fare med å føre Farao bak lyset.

– Dei følte nok at det var heilt umenneskeleg å skulle drepe eit barn dei nettopp hadde hjelpt til verda! Det må ha vore umogleg for dei, seier Hundvin Åsheim.

Ein del av jobben til jordmora er likevel å møte foreldre som nettopp har mista sitt nyfødde barn eller som aldri fekk oppleve å sjå barnet sitt i livet.

– Det er kjempetøft, samtidig blir det å kunne hjelpe folk når dei er i det mørkaste holet i livet, på ein merkeleg måte fint, seier ho.

Når det skjer er heile avdelinga prega.

– Det går veldig inn på oss, og i slike situasjonar oppstår det eit spesielt samhald, seier ho.

Har du tips til ei historie eg bør skrive om?

Daniel Kydland

Journalist

Eg er interessert i sterke historier fra kristen-Norge. Har du du tips til ei historie eg bør skrive om eller tankar om denne saka, er du velkommen til å kontakte meg.

Send meg en epost Ring meg: 97728937