Han meiner døyparen Johannes misforstod Jesus

I søndagens tekst møter vi ein av dei mest sentrale personane i Det nye testamentet, døyparen Johannes.

Han er den siste i rekka av bibelske profetar, og kanskje den mest klarsynte av dei alle.

Men kvifor er han så viktig?

Det har vi spurt David Pileggi om, som er prest i den eldste protestantiske kyrkja i Midtausten, Christ Church i Jerusalem.

Jesu dåp

Johannes verka som profet i øydemarka, og stadig fleire lét seg døype av han i Jordanelva.

Målet var å førebu Jesu komme.

Så såg han Jesus. Han kom for å sjølv bli døypt.

Det fekk Johannes til å protestere, for Jesus var ingen syndar.

– Han trengde ikkje å la seg døype for å vende om frå synd, men Johannesdåpen var ein invitasjon til heile Israelsfolket til å vende seg mot Gud. Ved å la seg døype kallar han difor heile folket til omvending, seier Pileggi.

Døyparen Johannes

Pileggi er frå USA, men har budd i Israel i over 42 år. Dagen snakkar med han over telefon.

Han forklarar at Johannes hadde tre oppgåver i Det nye testamentet:

Han skulle kunngjere Messias´ komme, peike på Jesus som den utvalde, og gjere vegen klar for han gjennom å kalle menneske til omvending.

Særleg viktig var sistnemnde, for det er føresetnaden for frelse, meiner han. Difor stod det sentralt i arbeidet med å førebu vegen for Jesus.

– Johannes kallar til omvending, for at Jesus skal kunne kalle til frelse.

Å vende om handlar ifølgje teologen om å dagleg rette livet sitt mot Jesus.

Han understrekar at det ikkje er noko ein skal greie sjølv, men noko Gud gir styrke til.

Frelse og dom

Trass i at Johannes førebur verda på Jesus, hadde han sett for seg at ting skulle skje på ein annan måte enn det som var Guds plan, forklarar teologen.

– Han kjente att Jesus, men Jesus svarar ikkje til forventingane døyparen hadde til Messias. Johannes tenkte at Jesus umiddelbart ville frelse folket og dømme verda, men slik blei det ikkje. Han hadde betre tid og andre planar, seier Pileggi.

Først skulle han tre inn i verda, slik at Guds rike kom menneska nær, og så dra opp igjen til faderen.

Sidan skulle han komme tilbake for å frelse og dømme verda, og det ventar vi enno på, ifølgje Pileggi.

Den største profeten

Gjennom heile Det gamle testamentet peikar profetane mot Messias som ein gong skal komme.

Dei fekk sjå glimt, men såg aldri Messias sjølv.

Det fekk derimot Johannes gjere, og ifølgje Pileggi er det difor Johannes blir omtala som den største av profetane.

– Profetane si oppgåve har alltid vore å peike mot Gud, men ingen har gjort det så konkret og klarsynt som døyparen. Han står tilbake som klimakset i førebuinga av Guds frelsesplan med verda, seier han.

Den andre Elisja

I Det gamle testamentet er det ein parallell til Johannes; ein profet som liknar veldig på han, nemleg Elisja.

Dei hadde same oppgåve, forklarar Pileggi: Nemleg å førebu Messias´ komme gjennom å kalle menneske til omvending.

Elisja skulle konfronterte leiarane i landet med uretten dei gjorde, mens Johannes skulle kalla heile folket til å vende seg mot Gud.

På den måten fullfører døyparen der Elisja slapp, forklarar han.