Ukens salme
NÆR LIVET: Å kjenne til songar som set ord på det kristne håpet med metaforar frå eit kjent miljø, fører det kristne vitnemålet til slike menneske ekstra nært.
Gorm Kallestad/NTB
Han som dreg båten i land
I baksetet på ein Renault 20 og ein Opel Rekord fekk eg nokre av dei første musikalske minna mine.
Kassettane snurra medan hjula rulla. Ein av gjengangarane som strøymde ut av høgtalarane på bilane familien hadde då eg vaks opp, var Randulf Saunes. Store deler av livet var songaren frå Ulsteinvik knytt til Misjonssambandet.
Sjølv om han var ein tydeleg representant for den lågkyrkjelege vekkingstradisjonen, skilde Saunes seg ut som ein klassisk skulert songar. Den klare tenoren med fin vibrato hadde tonefølgje av smakfullt klaver. Det var ikkje akkurat barne- eller ungdomsmusikk, men eg fekk sansen for Saunes.
Særleg likte eg «Han tek ikkje glansen av livet». Denne teksten av Trygve Bjerkreim har ein tone i dur og ein i moll. Saunes brukte den i moll, og seinare har eg alltid likt denne best. Med ei spissformulering er det blitt sagt at kristne syng klagesongar i dur og lovsongar i moll.