Kjent biskop lever tett på hard forfølging. Ber alltid kristne om å tilgi

I Egypt opplever den koptisk-kristne minoriteten stadig vekk undertrykking.

I Åpne Dørers årlege liste over kvar i verda den kristne forfølginga er verst, hamnar landet på 35.-plass.

Det er ei forbetring samanlikna med tidlegare år.

Trass i all uretten dei møter, har biskop Thomas i år etter år tatt til orde for tilgjeving og forsoning. Han er ein av dei sentrale kyrkje-toppane i landet.

I søndagens tekst snakkar Jesus om å tilgi.

Pinse

Det er kveld. Disiplane er åleine. Dørene er stengde.

Så, plutseleg, står Jesus midt i mellom dei og tek til å tale.

«Tilgjev de nokon syndene deira, er dei tilgjevne. Held de syndene fast for nokon, er dei fasthaldne.»

Biskopen meiner Jesus prøver å seie at når ein held fast ved syndene til nokon, vil det bli verande som ein byrde ein sjølv må bere.

Koptiske kristne

Det vakte reaksjonar då 21 koptiske kristne frå Egypt vart halshogne av terrorgruppa IS vinteren 2015. Dei oransje-kledde fangane som vart vist fram for heile verda like før dei vart avretta har sett seg i det kollektive minnet.

IS bad dei fornekte Kristus. Men dei var tru til overtydinga si sjølv om det innebar døden.

Nyleg førte pave Frans martyrane inn i det katolske helgengalleriet.

Hendinga er likevel berre eitt av mange døme på forfølginga koptiske kristne frå Egypt opplever.

Tre steg

Biskop Thomas er sjølv koptar og har lenge levd tett på forfølginga dei kristne i landet opplever. Likevel meiner han kristne bør møte urett med tilgjeving.

– Vi er skapt for å tilgi. Vi som trur på Kristus skal etterlikne han, noko som inneber å handle som han. Då er tilgjeving essensielt, seier han.

Biskopen meiner likevel vi må skilje mellom tilgjeving, forsoning og det å sette grenser for seg sjølv.

Tilgjeving, forklarar han, involverer ikkje ein motpart. Det er ei sak mellom den enkelte og Gud og handlar om å ha eit reint hjarte.

Biskop imponert av unge som søker åndelig dybde: – Ligner klosterbevegelsen

– Tilgjeving er å kvitte seg med sinne og hat. Det er å endre den indre haldninga slik at det blir mogleg å forsone seg med motparten sin, seier han og legg til:

– Gjennom å tilgi set ein seg sjølv fri frå den byrda det er å bere nag til nokon.

Forsoning

Forsoning, seier biskopen, er neste steg. Det handlar om å først snakke sant om den uretten som er gjort, for å så møte motparten sin med nåde, noko han meiner krev at ein først har tilgitt.

– Gjennom forsoninga går ein frå fordøming til medkjensle, seier han.

Trass i at han seier tilgjeving og forsoning er noko alle kristne bør sette høgt, understrekar biskopen at det ikkje er det same som å opne dørene for nokon igjen.

Han meiner nemleg det er viktig å sette grenser for seg sjølv og for andre, fordi ikkje alle menneske er bra å vere tett på.

– Ikkje alle handlar rettferdig. Nokre ber på mykje aggressivitet. Nokre er frekke. Nokre behandlar deg urettferdig og nokre ynskjer å dominere deg, seier han.

Filosof om tilgjeving

Espen Gamlund er professor i filosofi ved Universitetet i Bergen og har forska på tilgjeving.

Han meiner også at det å tilgi handlar om å endra innstillinga si overfor den som har gjort seg skuldig i urett mot deg, utan at vedkommande nødvendigvis har gjort seg fortent til det.

Gamlund er difor samd med biskop Thomas om at ein gjennom å tilgi nokon som har gjort urett mot ein, set seg sjølv fri.

– Det er viktig som moralsk respons fordi alternativet, forbitring og nag, er noko som øydelegg livet, seier han.

Når Gud blir brukt som unnskyldning for å dømme

Samtidig vil han ikkje klandre dei som ikkje greier å tilgi.

– Det vil vere å legge stein til byrda deira, seier han.

Kristne har lett for å tilgi

Filosofen har også bite seg merke i at dei som oftast evner å tilgi, er religiøse, gjerne kristne menneske. Han seier dei ofte viser ei beundringsverdig evne til å overkomme dei negative kjenslene og sjå gjennom fingrane.

– Det er det færre sekulære dømer på, seier han og legg til:

– Forklaringa på det må vel vere at trua gir moralsk styrke til å stå imot trongen til å vere sint og bitter, samtidig som den truande greier å sjå eit medmenneske i den som har volda skade.