Kom til Noreg som muslim – i dag er heile familien kristen

Denne artikkelen vart først publisert i januar 2023.

Det var sommar i 2005. Reza Mohammadi var 17 år.

Livet smilte. Denne ferien skulle han tene pengar.

Norsk-iranaren hadde fått jobb i Skandinavias største vasspark – Sommarland i Bø, i Telemark. Ein av dagane stod han på kjøkkenet og laga mat. Det var så mykje folk i parken at han fekk beskjed om å hjelpe til i kassa.

Syttenåringen hadde lenge slite med smertar i kjeven, og bad difor sjefen om å få sleppe.

Det ville vere belastande å snakke med gjestane.

Så spurte sjefen om han kunne be for han. Mohammadi takka ja.

Han visste det ikkje den gong, men det som skjedde sidan ville vere ein av dei viktigaste augneblinkane i livet.

Sjefen låg handa der det gjorde vondt og bad kort: «I Jesu namn bli frisk».

Mohammadi takka høfleg og gjekk tilbake til arbeidet.

Så skjedde det.

Forskrekka snudde han seg mot sjefen: «Det er noko som skjer inne i kjeven».

Ifølgje Mohammadi hadde smertene plutseleg forsvunne.

Flytta til Noreg

Mohammadi budde i Iran fram til han var sju år gammal.

Sjølv om han hugsar svært lite, beskriv han det som ei fin tid i livet.

I 1995 flykta den muslimske familien på fire til Noreg, fordi det var uttrykt i heimlandet.

Her er mor, far og Reza kort tid etter dei kom til landet.

Mohammadi fann seg raskt til rette. Fotballen fekk han inn i eit godt miljø og gav han mange venar.

Foreldra verna han og søstera mot den krevjande situasjonen dei var i.

Sjølv om dei budde på asylmottak, tenkte han ikkje mykje over det.

Nysgjerrig på Jesus

Hendinga på sommarjobben vart eit vendepunkt for Mohammadi.

Han hadde hatt mange diskusjonar med sjefen om religion, men no hadde han fått erfare Jesus på kroppen.

– Eg måtte plutseleg ta omsyn til alt sjefen min hadde sagt, seier Mohammadi.

Han vart nysgjerrig på kven denne Jesus var, og sat i gong med å lese Bibelen. Den gongen greidde han ikkje heilt å sjå kva som var forskjellen på islam og kristendomen.

– Av kunnskapsløyse vurderte eg fram og tilbake om eg skulle bli kristen eller ikkje, men fann ut at det var lettast å bli kristen.

Ein kveld han var åleine på guterommet, bestemte han seg.

– Eg låg i senga mi og tenkte på noko ein kristen ven hadde fortalt meg. Han hadde sagt eg måtte invitere Jesus inn i livet. Så den kvelden sa eg til Jesus: «Kom inn i hjartet mitt, det er deg eg vil leve for og ha som herre», seier han.

For å vere heilt sikker på at han verkeleg var kommen inn, gjentok Mohammadi det same kvelden etter.

Venar og familie

Tenåringen tenkte han hadde oppdaga noko fantastisk, og kunne ikkje venta med å fortelje om det.

– Kjeften gjekk i eitt. Eg hadde inga sperre, så eg berre delte heilt fritt om Jesus.

Det skulle få konsekvensar. Fleire venar tok avstand frå han.

– Eg opplevde det som kjipt, men samtidig hadde eg ei forståing av at Jesus hadde kalla meg.

I heimen blei det heller ikkje tatt godt imot. Foreldra vart opprørt, særleg mora.

Beskjeden hennar var klar: «Du er født muslim og skal døy muslim».

Men i løpet av fire år, skulle heile familien bli kristen – ein etter ein.

Søstera

Mora meinte «Jesus hadde stelt sonen hennar», og var bekymra for om Mohammadi kom til å «hjernevaske» dottera også.

Han fekk ikkje lov til å snakke med ho om Jesus eller å gå i kyrkja.

Difor måtte han søke Gud i skjul, åleine.

Kvar kveld las han i Bibelen og bad inne på romme sitt utan at foreldra visste om det.

Etter kvart inviterte han også søstera inn.

Ho vart møtt av det Mohammadi fortalde. Det utvikla seg til eit kristent fellesskap mellom dei.

Mora møter Jesus

Nokre år seinare skulle mora til behandling hjå ein tannspesialist i utlandet.

Ho hadde tannskrekk, og tenkte at vist det var ein gong ho skulle gi Jesus ein kjangs, var det no.

Då ho låg i tannlegestolen, bad ho. Plutseleg opplevde ho det som at ein brennande varme gjekk gjennom heile kroppen.

Det var som at ein person ho ikkje kunne sjå gav ho ein klem, og bekrefta at ho var trygg.

Opplevinga sette seg i ho, og gjorde at ho som hadde vore den mest skeptiske, opna seg for Jesus.

Då ho kom heim igjen til Noreg let ho seg døypa.

Faren blir med i kyrkja

Faren i familien blei veldig forundra over det heile. Mora som forbaud Mohammadi frå å gå i kyrkja, gjekk no sjølv til gudsteneste kvar søndag.

Rundt eit halvt år etter hendinga, blei faren med på eit arrangement i kyrkja.

Der kom det ein person bort til han og sa ting som han i utgangspunktet ikkje hadde føresetnader for å kunne vite.

Det trefte han veldig. Han opplevde det som at Gud kjente han og visste kven han var.

Hendinga gav faren eit anna syn på kristendommen, og i løpet av arrangementet begynte han å vedkjenne seg til Jesus.

Dagen har snakka med Reza Mohammadi på telefon, som har fortalt oss historia vi presenterer i denne artikkelen. Vi har i etterkant vore i kontakt med mora, faren og søstera som går god for Reza si framstilling.

Tilbakeblikk

Det har gått over sytten år sidan hendinga på Sommarland.

Mohammadi har tatt utdanning som sivilingeniør, fått kone og barn.

I dag er han pastor i Kristent fellesskap i Oslo.

Når han ser tilbake på historia si, er det éin ting som slår han.

– Eg blir veldig takksam for kva Gud kan gjere i ein situasjon som kan sjå umogleg ut å forandre, seier han.

– Korleis greidde du å stå i all motstanden nesten heilt åleine?

– Eg trudde sånn på bodskapen om Jesus, og opplevde at Den heilage ande gav meg den styrken eg trengde, seier han.