Sigrid og Kristoffer skal omsette Bibelen til eit språk dei sjølv ikkje kan
I august pakka ekteparet frå Norge sakene, tok med seg barna og flytta til Madagaskar.
Bibelen er den mest omsette boka på alle språk i verda, men for rundt 2000 folkegrupper er framleis ingen delar av Bibelen tilgjengeleg på deira eige morsmål.
Det vil ekteparet Kristoffer og Sigrid H. Ekenes gjere noko med.
I ein av søndagens bibeltekstar blir også apostelen Filip kalla til å gjere Guds ord forståeleg.
Madagaskar
Norske misjonærar har vore til stades på Madagaskar sidan slutten av 1860-talet. Det er cirka 40 år etter den første bibelomsettinga til hovudspråket i landet, gassisk, vart ferdigstilt.
Rundt 200 år seinare manglar likevel bibelomsettingar på ei rekke av dei drygt 20 språka ein finn på øya. Det opplevde Sigrid, som vaks opp på den afrikanske øya, tidleg at Gud kalla ho til å gjere noko med.
Ho var 15 år gammal og hadde nyleg flytta tilbake til Noreg då ho las boka «De skjulte orda» av dei to de norske misjonærane Ingjerd og Sigmund Evensen.
Dei har jobba med bibelomsetting på Papua Ny-Guinea over fleire tiår.
– Då eg las, innsåg eg at det er jo dette eg må vere skapt til å gjere; å jobbe med bibelomsetting og språk, seier Sigrid, som har utdanna seg til teiknspråktolk.
Då ho seinare i livet trefte Kristoffer, i 2005, var misjonskallet noko ho tok med seg. Så i 2011 drog dei ned til Madagaskar som volontørar for Det Norske Misjonsselskap (NMS) i ein to års periode for å teste ut livet som misjonærar.
I august i fjor pakka ekteparet igjen sakene, tok med seg barna og flytta tilbake til øya.
Denne gongen er planen å bli verande lenge. I alle fall meir enn fire år.
Kristoffer skal nemleg vere konsulent for ei Bibelomsetting til eit språk han endå ikkje kan, mens Sigrid skal jobbe med omsetting til gassisk teiknspråk, som ho er i ferd med å lære seg.
Ekteparet har reist ut på vegner av NMS, Wycliffe Norge og Det evangelisk-lutherske kirkesamfunn (DELK).
Bibelomsetting
Å omsette Bibelen, forklarar ekteparet, tar tid. Først må ein bli kjent med den lokale kulturen, lære seg språket og knytte kontaktar lokalt. Sidan må ein lære seg ulike metodikkar for omsetting, og i nokre tilfelle må ein lage eit nytt skriftspråk, dersom det ikkje finst frå før.
Sidan kan ein sette i gong med sjølve omsettinga.
Då startar ein med å lage utkast av dei tekstane ein skal omsette, som ein må gå fleire rundar fram og tilbake med til lokalbefolkning, konsulentar og andre språkekspertar, før ein til slutt endar opp med ei ferdig utgåve.
Difor har verken Kristoffer eller Sigrid slutta seg til eit konkret prosjekt endå. Inn til vidare består kvardagen av å studere metodikk for omsetting, lære seg språk, bli kjent med lokalbefolkninga og kulturen, og dessutan ei rekke møter.
– Målet er ikkje berre å få ferdigstilt ei bok, men også å bli kjent med alle menneska ein møter undervegs, seier Sigrid.
– Det er fullt mogleg å isolere ei gruppe omsettarar på eit kontor og omsette heile Bibelen på nokre få år, men om ein ikkje er tett på lokalbefolkninga, blir det sjeldan ei god omsetting, legger Kristoffer til.
Trass i at tidshorisonten er lang, er ekteparet motivert. Dei meiner nemleg den kristne bodskapen må vere tilgjengeleg på morsmålet dersom det verkeleg skal nå inn i hjarta til folk.
– Når gassarar kan lese Bibelen på deira eige lokale språk, vil fleire som elles ikkje ville blitt kristne, bli det, seier Kristoffer.
– Utruleg viktig
Bernt Greger Olsen er misjonsleiar i Det Norske Bibelselskap og seier arbeidet til dei to misjonærane er svært viktig. Han meiner det eit stort behov for bistand til å omsette Bibelen til marginale språk, fordi det mange stader er mangel på kompetanse innan omsetting.
– Det er utruleg viktig at folk får Bibelen på sitt eige språk. Då opplever ein at Gud snakkar til ein på hjartespråket, noko som er mykje meir personleg, seier han og legg til:
– Om ein berre har Bibelen på eit tredje språk, forstår ein aldri djupna i evangeliet.
Han forklarar samtidig at ei bibelomsetting også kan få store sosiale konsekvensar dersom det fører med seg at lokale grupper får sitt eige skriftspråk.